اثر تمرینات عملکردی بر تعادل و راه رفتن زنان سالمند

هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات عملکردی بر تعادل و راه رفتن زنان سالمند انجام گرفته است. روش تحقیق: در پژوهش نیمه تجربی حاضر 30 زن سالمند شکرت کردند که بطور تصادفی به دو گروه کنترل با میانگین سنی (73±2/4)، قد(7/4±156 سانتی متر)، وزن(3/62±67/25 کیلوگرم) و 1/52±29/4) BMI و تجربی با میانگین سنی (1/9±71/1)، قد (2/5±151 سانتی متر)، وزن(3/5±64/2کیلوگرم) و (1/03±27/7) BMI تقسیم شدند. تعادل آزمودنی ها با مقیاس عملکردی برگ و توانایی راه رفتن آنها با مقیاس تیتنی قبل و بعد از شش هفته و در پایان دوره تمرینی (12 هفته سه جلسه در هفته) اندازه گیری شد. از آزمون اندازه گیری مجدد برای بررسی تفاوت درون گروهی و از آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهی در سطح معنا داری ( p≤0/05) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه تجربی تعادل اندازه گیری شده در شش هفته اول و دوم بعد از تمرین عملکردی افزایش معنی دار داشته است با این تفائوت که افزایش تعادل در شش هفته دوم کمتر از میزان شش هفته اول نبود (p=000). در بررسی مقیاس تیتنی نیز مشاهده شد که 12 هفته تمرین مءثر بوده است (p=000)، بطوریکه شش هفته دوم باعث افزایش بیشتر امتیاز مقیاس تیتنی در مقایسه با شش هفته اول بود.

کلیدواژه ها:

تعادل ، راه رفتن ، تمرینات عملکردی ، زنان سالمند