تاثیر یک دوره تمرین در آب وخشکی بر تعهادل ایستا و پویای پسران نوجوان ورزشکار

هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرین در آب و خشکی بر تعادل ایستا و پویای پسران نوجوان ورزشکار بود. روش شناسی: این مطالعه بر روی نوجوانان پسر عضو هیئت های ورزشی شهرستان مغان انجام شد. بدین منظور 45 نفر با محدوده سنی 15 تا 17 سال به عنوان حجم نمونه انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 15 نفری آب، خشکی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها پروتکل تمرینی شش هفته ای( هفته ای سه جلسه و هر جلسه 75 دقیقه ای ) را انجام دادند( گروه آب در استخر و گروه خشکی در باشگاه ورزشی). گروه کنترل تمرینی انجام ندادند. قبل و بعد از پروتکل تمرینی مقادیر متغیرهای تحقیق( تعادل ایستا با تست رومبرگ و تعادل پویا با تست SEBT) ثبت شد. تحلیل داده های آماری با استفاده از روش آماری Anova و t همبسته صورت گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه آب و خشکی در هر دو تست تعادل(ایستا و پویا) پس از اعمال دوره تمرینی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل از خود نشان دادند (p<0/05). بحث و نتیجه گیری: از آنجایی که تعادل ایستا و پویای گروه کنترل پس از شش هفته تفاوت معنی داری با پیش آزمون نشان نداد، می توان نتیجه گرفت که افزایش معنی دار تعادل ایستا و پویای گروه آب و خشکی مربوط به تمرین می باشد. ورزش در آب به عنوان محیط بر هم زننده تعادل، با فراهم نمودن شرایطی برای به چالش کشیدن سیستم تعادلی، می تواند شیوه موثری در افزایش تعادل افراد نوجوان ورزشکار باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین در آب ، تعادل ایستا ، تعادل پویا