تأثیر یک دوره تمرینات اصلاحی ناهنجاری کف پای صاف بر تعادل پویای دختران جوان غیر فعال

هدف: هدف از انجام این تحقیق تعیین تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی ناهنجاری کف پای صاف بر تعادل پویای دختران جوان غیر فعال می باشد. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی است و جامعه آماری آن شامل 10 دختر جوان غیر فعال (میانگین سن 21± 3.2، میانگین قد 162± 6.7 و میانگین وزن (61± 7.8 به عنوان گروه تجربی و 10 دختر جوان غیر فعال (میانگین سن 3.6±22، میانگین قد 161± 9.3 ومیانگین وزن ( 60± 8.5 به عنوان گروه کنترل می باشند که داوطلب شرکت در پژوهش بوده و ناهنجاری آن ها از طریق بررسی نقش پا و شاخص استاهلی مشخص و طبقه بندی گردی. گروه تجربی مدت شش هفته، هر هفته سه جلسه، تمرینات اصلاحی کف پای صاف دریافت نمودند. تعادل پویای هر دو گروه به وسیله آزمون SEBT، در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد میزان پیشرفت عملکرد تعادلی در گروه تجربی معنا دار بوده و نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری در پس آزمون مشاهده شد. برای تجزینه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(T دو گروه هم بسته و تحلیل کوواریانس) بهره گرفته شد. بحث ونتیجه: تمرینات اصلاحی ناهنجاری کف پای صاف بر تعادل پویای دختران جوان غیر فعال تاثیر گذاشته و سبب بهبود عملکرد تعادلی آن ها می شود.

کلیدواژه ها:

تمرینات اصلاحی ، کف پای صاف ، تعادل پویا