فعالیت هوازی و سطوح لپتین پلاسما در بازماندگان سرطان پستان پس از یائسگی

مقدمه: بین سطوح بالای لپتین زنان یائسه ی مبتلا به سرطان پستان بود. روش ها: 19 زن یائسه ی مبتلا به سرطان پستان با دامنه ی سنی 50 تا 65 سال (55/05±2/7) که جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی را انجام داده و تحت هورمون درمانی توسط لتروزول قرار داشتند. به دو گروه تقسیم شدند، 11 نفر گروه تجربی و 8 نفر گروه کنترل، گروه تجربی برنامه ی تمرینی شامل، 25 تا 45 دقیقه پیاده روی با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب هدف، 3 جلسه در هفته به مدت 12 هفته اجرا نمودند. پیش و پس از 12 هفته، لپتینف انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین، شاخص های آنتروپومتریک و ترکیب بدن (وزن بدن، BMI، درصد چربی بدن، WHR و WC) و vo2peak آزمودنی ها اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده از طریق آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه ( ANCOVA)، تجزینه و تحلیل شد(p≤0.05). نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد، پس از 12 هفته، لپتین، VO2peak، وزن بدن و BMI بین گروه کنترل و تجربی، به طور معنی دار تفاوت داشت ( P< 0.05)، اما بین دیگر متغیرهای دو گروه تفاوت معنی دار وجود نداشت. لپتین در گروه تجربی 23/1% کاهش و در گروه کنترل 4/7% افزایش، وزن بدن در گروه تجربی 3/3% کاهش و در گروه کنترل 0/2% افزایش، BMI در گروه تجربی 3/2% کاهش و در گروه کنترل 0/9% افزایش، VO2peak در گروه تجربی 20/8% افزایش و در گروه کنترل 5/5% کاهش یافت. نتیجه گیری: از این پژوهش می توان چنین نتیجه گیری کرد که پیاده روی می تواند باعث بهبود VO2peak، وزن بدن و BMI و کاهش سطح لپتین پلاسما در زنان یائسه ی مبتلا به سرطان پستان می شود.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، لپتین ، شاخص های آنتروپومتریک ، ظرفیت هوازی اوج ، پیاده روی