تاثیر شانزده هفته تمرین استقامتی بر پروتئین وابسته به اگوتی (AGRP) پلاسمای رت های نر ویستار

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر شانزده هفته تمرین استقامتی بر تغییرات پلاسمایی AGRP رت های نر ویستار می باشد. تعداد 16 عدد رت نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی 10±160، پس از همسان سازی به صورت صادفی به دوگروه: کنترل (بدون تمرین، n=8) و تمرین استقامتی شانزده هفته ای (هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 25 متر در دقیقه، 5 روز در هفته، n= 8) دویدن روی تردمیل بدون شیب تقسیم شدند. آزمودنی ها تحت شرایط کنترل شده تگهداری و از آب و غذای در دسترس استاندارد موش استفاده کردند. خون گیری 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و 8 ساعت ناشتایی انجام شد. آنالیز آزمایشگاهی AgRP به روش الیزا، صورت گرفت. تجزینه و تحلیل داده ها با استفاده از تی مستقل نشان داد که شانزده هفته تمرین استقامتی تفاوت معناداری بین AgRP گروه تمرین کرده و کنترل ایجاد نمود. (p< 0/05) نتیجه تحقیق حاکی از آن بود که تمرین باعث افزایش معنی داری در سطح پلاسمایی AGRP شد. با توجه به اینکه AGRP یک پپتید پیام رسان مؤثر بر رفتار تغذیه ای، هموستاز انرژی و بافت چربی است، احتمالا منجر به تغییرات سایر عوامل درگیر در محور آدرنال-هیپوفیز-هیپوتالاموس و به ویژه کورتیزول و PYY و IL-1 می شود، که در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری احساس می گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، AGRP ، پلاسما