تاثیر دو هفته بی تمرینی بر ظرفیتهای هوازی و بی هوازی دانش آموزان دختر غیر ورزشکار

هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر دو هفته بی تمرینی بر ظرفیتهای هوازی و بی هوازی (توان بیشینه- متوسط - حداقل) در دانش آموزان دختر غیر ورزشکار بود. روش شناسی: این تحقیق با توجه به داشتن متغییر مستقل، انتخاب تصادفی و گروه کنترل از نوع نیمه تجربی است. بدین منظور 20 نفر داوطلب از دانش آموزان دختر غیر ورزشکار با دامنه سنی 18-15 سال به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابتدا در شروع تحقیق با انجام پیش آزمون هر دو ظرفیت هوازی و بی هوازی اندازه گیری شدند. در این تحقیق از آزمون 2400 متر کوپر برای برآورد ظرفیت هوازی و آزمون rast برای برآورد ظرفیت بی هوازی استفاده شد، آزمودنیها به صورت تصادفی ساده و با توجه به رکوردهای کسب شده به دو گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند. سپس همه آزمودنیها به مدت چهار هفته تمرینات برنامه ریزی شده را دنبال کردند، بعد از چهار هفته تمرین از تمامی آزمودنیها آزمون دوم بعمل آمد(پس آزمون 1)، در ادامه گروه کنترل به مدت دو هفته دیگر به تمرینات خود ادامه دادند، در مقابل گروه تجربی در بی تمرینی بسر بردند(پس آزمون2)، روشهای آماری استنباطی مورد استفاده در این تحقیق آزمون t-test دو گروه وابسته وآزمون تحلیل واریانس چند متغیره آمیخته بود. سطح آماری (p<0.05) برای آزمون فرضیات در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد دو هفته بی تمرینی تاثیر معنی داری در ظرفیت هوازی داشته و موجب کاهش ظرفیت هوازی گشته است. در حالیکه تفاوت معنی داری در ظرلفیت بی هوازی بوجود نیامده است. بر اساس بررسی آزمون تحلیل واریانس چند متغیره آمیخته در ظرفیت هوازی و بی هوازی در بین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون 1 و پس آزمون 2، تفاوت معنی داری وجود داشته، همچنین تفاوت معنی داری بین ظرفیت هوازی در سه مرحله در دو گروه کنترل و تجری وجود دارد. در حالکیه تفاوت معنی داری بین ظرفیت بی هوازی در سه مرحله در دو گروه وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: بر پایه یافته های پژوهش، دو هفته بی تمرینی پس از چهار هفت تمرین توانسته است اثرات و سازگاریها کسب شده از تمرین را بر ظرفیت هوازی کاهش دهد ولی بر ظرفیت بی هوازی تاثیری نگذاشته، در نتیجه ورزشکاران باید به این مسئله توجه کنند.

کلیدواژه ها:

تمرین ، بی تمرینی ، دانش آموزان ، دختر ، ظرفیت هوازی ، بی هوازی