مطالعه عملکرد قلبی عروقی در اثر فعالیت بدنی در هوای سالم و آلوده

هدف: هدف تحقیق حاضر مطالعه اثر فعالیت بدنی در هوای آلوده و سالم بر عملکرد قلبی عروقی در مردان جوان بود. روش کار: در این تحقیق 10 دانشجوی سالم با میانگین سنی 1/80 ±21/12 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند و از آنها یک بار در هوای سالم (PSI=70)، و یک بار در هوای آلوده (PSI=135)، تست ورزش شامل تست برس، توار قلب، فشار خون، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن) گرفته شد. یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر، و از t وابسته برای تعیین تفاوت بین دو آزمون استفاده شد. کلیه عملیات آماری نیز با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی در هوای آلوده ناسالم بر قطعه ST تاثیر معناداری نداشت. هوای آلوده بر اشباع اکسیژن سرخرگی، هم در حالت استراحت و هم در حین تمرین تاثیر معناداری داشت. هوای آلوده، بر ضربان قلب و فشار خون سیتولی و فشار خون دیاستولی در حالت استراحت تاثیر معنادار نداشت ولی در حین تمرین، هم بر ضربان قلب و هم بر فشار خون سیستولی و هم بر فشار خون دیاستولی تاثیر معناداری داشت. نیتجه گیری: به نظر می رسد فعالیت بدنی در هوای سالم و هوای آلوده ناسالم، تفاوت معناداری در عملکرد قلبی عروقی مردان جوان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

هوای آلوده ، عملکرد قلبی عروقی ، ضربان قلب ، قطعه ST ، فشار خون سیستولی و دیاستولی ، شاخص استاندارد آلودگی (PSI)