بررسی رابطه بین VO2max BMI و حداکثر اکسیداسیون چربی متعاقب یک جلسه فعالیت هوازی با دو شدت متفاوت در دانشجویان دختر غیر ورزشکار

حداکثر اکسیداسیون چربی همواره برای ورزشکاران و مربیان حائض اهمیت می باشد. لذا ارتباط عواملی همچون BMI، VO2max و شدت فعالیت با حداکثر اکسیداسیون چربی بحث انگیز می باشد. تحقیق حاضر بمنظور بررسی رابطه بین BMI با VO2max حداکثر اکسیداسیون چربی متعاقب یک جلسه تمرین فزاینده با دو شده متفاوت در دانشجویان دختر غیر ورزشکار طرح گردید. بدین منظور 24 دانشجوی دختر غیر ورزشکار با میانگین سنی 23/83}2/09 سال و VO2max زیر (ml/kg/min 25/35}5/34)35، در سه سطح: BMI بین 18/5-24/9 (وزن طبیعی)، 25-29/9(اضافه وزن) و بالاتر از 30 (چاق) قرار گرفتند و فعالیت دوی فزاینده ای را با دو شدت متفاوت در قالب آزمودن های شدت بالای بروس و شدت پایین بالک روی نوار گردان اجرا کردند. پس از اندازه گیری قد، وزن، VO2max و BMI آزمودنی ها، در طول آزمون با استفاده از روش کالری سنجی غیر مستقیم میزان اکسیداسیون چربی و بیشینه اکسیداسیون چربی طی انجام این فعالیت ها در هر فرد اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون استفاده شد و حداقل سطح معنی داری برای این تحقیق P≤0/05 تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که بین شاخص BMI و مقدار حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) و نیز بین شاخص BMI و حداکثر میزان اکسیداسیون چربی در هر دو شدت تمرینی رابطه معکوس معنی داری وجود دارد (p=0/001).همچنین بین مقدار حداکثر اکسیژن مصرفی و حداکثر اکسیداسیون چربی در هر دو شدت تمرینی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (p=0/001). بطور کلی یافته های تحقیق نشان می دهد بدلیل این که بافت بدون چربی تأثیر بسزایی بر حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان اکسیداسیون چربی دارد، حفظ وزن متعادل برای گروه های غیر ورزشکار بمنظور ارتقای توان هوازی و اکسیداسیون چربی حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

شاخص توده بدن (BMI) ، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) ، حداکثر اکسیداسیون چربی ، فعالیت فزاینده