تآثیر تواتر بازخورد آگاهی از نتیجه بر اکتساب و یادداری مهارت حرکتی افراد مبتلا به اختلال شنوایی

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر بازخورد آگاهی از نتیجه با تواترهای مختلف بر یادگیری حرکتی افراد مبتلا به اختلال شنوایی می باشد. روش بررسی: بدین منظور 24 نفر از پسران و دختران 7 تا 14 ساله مبتلا به اختلال شنوایی بر اساس رکورد به دست آمده در پیش آزمون در سه گروه 8 نفری همسان قرار گرفتند و به مدت 8 جلسه و هر جلسه 30 پرتاب را طوری تمرین کردند که گروه اول در هیچکدام (0%) از کوشش ها، گروه دوم در نیمی (50%) از کوشش ها و گروه سوم در تمامی (100%) کوشش ها بازخورد آگاهی از نتیجه دریافت کردند. آزمون اکتساب بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرین و سه روز بعد، آزمون یادداری و انتقال (2.5 m) اجرا شد. تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس دو طرفه انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که تمام گروه ها در طی جلسات تمرینی و در مراحل مختلف(اکتساب، یادداری و انتقال) پیشرفت داشته اند. با این حال نتایج حاکی از اختلاف معنی دار در مراحل اکتساب (P=0/026). یادداری (P=0/005) و انتقال (P=0/042) است. بدین معنی که در مرحله اکتساب گروه تمرینی بازخورد (100%) و در مراحل یادداری و انتقال گروه تمرینی بازخورد(50%) عملکرد بهتری را دارا بودند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق، افراد مبتلا به اختلال شنوایی توانایی یادگیری یک مهارت حرکتی جدید را تحت شرایط ارائه بازخورد نشان دادند. نکته مهم این است که همانند افراد عادی، بازخورد بیش از حد باعث ایجاد اختلال در یادگیری این افراد می گردد که اصول مربوط به بازخورد در افراد مبتلا به اختلال شنوایی نیز مورد تأیید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بازخورد آگاهی از نتیجه ، اختلال شنوایی ، اکتساب ، یادداری و انتقال مهارت حرکتی