اثر الگوی مکانی سناریوهای مدیریت آبخیز بر رواناب ورودی به سدطالقان

اقدامات آبخیزداری شامل ایجاد، بهبود و حفاظت پوشش گیاهی با هدف کاهش رواناب سطحی در سطح حوزه های آبخیز صورت میگیرد. پیشنهاد اقدامات آبخیزداری در مقیاس حوزه آبخیز نیازمند توازن بین مسایل مالی وهیدرولوژیک از طریق استفاده از روشهای بهینه سازی است. در این پژوهش یک سامانه پشتیبان تصمیم گیری ( SWAT-GA ( با هدف بهینهسازی محل اجرای اقدامات مدیریتی آبخیزداری شامل بهبود پوشش گیاهی مراتع به منظور کاهش حداقل10و15و20و25 درصد رواناب سطحی، ایجاد شده است، این سامانه تصمیم گیری به صورت هم زمان بهدنبال حداقل نمودن هزینه اجرای اقدامات پیشنهادی در حوزه آبخیز میباشد. این سامانه برای شبیه سازی رواناب و اثر اقدامات آبخیزداری در سطح حوزه آبخیز از مدل هیدرولوژی SWAT استفاده میکند، همچنین در این سامانه الگوریتم ژنتیک به عنوان یک روش بهینه سازی میباشد. این سامانه در حوزه آبخیز طالقان با مساحت حدود 940 کیلومتر مربع واقع در رشته کوه البرز مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که برای کاهش حداقل10و15و20و25 درصد رواناب سطحی میباید در22و35و48و62درصد از حوزه آبخیز طالقان عملیات بیولوژیک آبخیزداری انجام داد. همچنین حداکثر کاهش و افزایش رواناب پس از اجرای اقدامات پیشنهادی به ترتیب در فصل بهار و تابستان روی داده است. مدیران با استفاده از این ابزار پشتیبان تصمیم گیری قادرند بر اساس مقادیر هدف هیدرولوژیک گزینه بهینه اقدامات مدیریتی را انتخاب نمایند

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، بهینهسازی توزیعی ، آبخیز سد طالقان ، مدیریت جامع حوزههای آبخیز