اثر بخشی درمان فعال سازی رفتاری بر افسردگی و کیفیت زندگی معتادان

هدف : تحقیق حاضر با هدف بررسی بخشی گروه درمانی به روش فعال سازی رفتاری بر افسردگی و کیفیت زندگی مردان وابسته به مواد انجام شد . روش : روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل نابرابر بود . جامعه آماری کلیه بیماران مراجعه کننده به کلینیک های خصوصی سوء مصرف مواد در منطقه قاسم آباد شهر مشهد که طی دو ماه اول سال 1396 مراجعه کرده بودند .از بین داوطلبین دو نمونه 12 نفری انتخاب و به عنوان گروه آزمایش و گروه گواه تقسیم شدند ، سپس متغیر مستقل(فعال سازی رفتاری)بر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ( هرهفته یک جلسه به مدت 90 دقیقه) اعمال گردید. ابزارهای مورد استفاده عبارت بود از پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه کیفیت زندگی. برای توصیف داده ها از جدول (شامل شاخص های آماری همچون فراوانی، میانگین، انحراف معیار و درصد) و برای استنباط از داده ها، از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد .یافته ها : گروه درمانی به روش فعال سازی رفتاری بر افسردگی مردان وابسته به مواد تاثیر گذار است ( 0/50> p ). گروه درمانی به روش فعال سازی رفتاری بر کیفیت زندگی مردان وابسته به مواد تاثیر گذار است (0/50> p ). نتیجه گیری : در درمان افراد وابسته به مواد علاوه بر دارو درمانی میتوان از درمانهای روانشناختی به خصوص درمانهای موج سوم بهره برد.

کلیدواژه ها:

فعال سازی رفتاری ، افسردگی ، کیفیت زندگی