اخلاق معاشرت

انسان موجودی اجتماعی است و رشد و بالندگی او جز در پرتو زندگی اجتماعی و ارتباط با هم نوعان خود تحقق نمی یابد، بنابراین با توجه به اهمیت روابط اجتماعی انسانها با یکدیگر و نقش او در دستیابی انسان به سعادت و کمال و اهداف و مقاصد، ضرورت دارد آدمی آداب و مقررات روابط اجتماعی را رعایت کند. در این مقاله به تبیین مهم ترین نکات اخلاقی در بحث معاشرت با مردم و هم چنین روشن نمودن سیره ی معصومین در این زمینه پرداخته شده است. که رعایت این نکات در پایداری و استحکام رابطه های مردمی می تواند نقش مهمی ایفا کند.مقدمه: افراد یک جامعه در صورتی زندگی آنها سرشار از صفا و صمیمیت خواهد بود که حرمت یکدیگر را به طور متقابل حفظ کنند. شرط پایداری و استحکام ارتباطات اجتماعی، رعایت یک سری نکات اخلاقی است که از حقوق متقابل افراد جامعه ناشی می شود.افراد جامعه اگر آگاه باشند که چگونه با یکدیگر زندگی کنند، چگونه با هم رابطه داشته باشند یعنی در معاشرت با یکدیگر دستورالعمل های اخلاقی را رعایت کنند، جانعه ای سالم و زندگی پرنشاطی خواهند داشت، در فرهنگ دینی ما، رهنمودهای ارزشمند اخلاقی فراوانی وجود دارد. مردم جامعه ی اسلامی باید معشیت و معاشرت آنها با هدایتهای دینی هماهنگ باشد و در چارچوب آداب و سنن فرهنگ دینی خود زندگی کنند. زیرا محتوای فرهنگ دینی اسلام بر صمیمیت، همکاری، مهرورزی مبتنی می باشد. بنابراین سزاواراست که فرد مسلمان با تکیه بر فرهنگ خود و هویت دینی خود و با فاصله گرفتن از سلطه ی فرهنگی بیگانگان، زندگی و روابط اجتماعی خویش را بر پایه ی اصول اخلاقی قرآن و مکتب معصومین بهبودببخشد.

کلیدواژه ها:

گشاده رویی ، خوش گویی ، برخورد صمیمانه ، مدارا ، خوش خوئی ، ادب ،