نقش بیماریهای صعب العلاج در عسر و حرج و صدور حکم طلاق

حقوق مدنی ایران در کتاب هفتم خود با تأسی از فقه اسلامی اصول کلی حقوق خانواده را بیان نموده است. هر چند قانونگذار به صراحت حق طلاق را برای مرد عنوان نموده است ولی گاهاً با حدوث برخی شرایط این اختیار به زن نیز واگذار شده است که عمده ترین آن عسر و حرج است. قانون به زوجه اذن داده در شرایطی که ادامه زندگی را برای خود مشقت بار و غیرقابل تحمل دید اقدام به طرح دعوی طلاق علیه همسر خود نماید. یکی از ضرورت های مطالعه عسر و حرج ابتلای زوج به بیماری های صعب العلاج است، عنوانی که در قانون به صورت کلی بیان گردیده و در برخی موارد به دلیل عدم تفکیک و تفسیر این بیماری ها، محاکم قضایی را با مشکل مواجه نموده است. در نوشتار حاضر که در سه مبحث تدوین شده است به کلیات و مفهوم قاعده عسر و حرج ماهیت قاعده مذکور و نیز شناخت بیماری های صعب العلاج که مبنای قاعده برای صدور حکم فسخ و یا طلاق قرار میگیرند با دیدی دقیق و همه جانبه مورد بررسی قرار گرفته است و نیز در تحلیل کلی متن به سوالاتی در خصوص مبنای کلی عسر و حرج و بیماریهای صعب العلاج پاسخ داده خواهد شد که با مطالعه منابع حقوقی و فقهی و تحلیل مطالب به این نتیجه خواهیم رسید که عسر و حرج را بایستی در توان اشخاص به نسبت محیط زندگی آنان در نظر گرفت و نیز صرفاً بیماری هایی را مجوز طلاق بدانیم که به اساس زندگی افراد لطمه وارد می آورند.

کلیدواژه ها:

طلاق ، عسروحرج ، بیماری های صعب العلاج ، بیماری های واگیردار