معماری همساز با اقلیم در جهت توسعه ی دورن زا (مسکن در اقلیم سرد وخشک)

محیط زیست توانمندی ها و محدودیت هایی دارد که توجه به آن با بهبود کیفیت معماری و درنتیجه ی آن زندگی انسانی رابطه ی مستقیم دارد.توجه به امکانات بالقوه ی محیط زیست توسعه ی اصولی وپایدار معماری را به دنبال دارد.یکی از ظرفیت های بالقوه ی محیط زیست اقلیم هر منطقه است.شناسائی اقلیم هر منطقه و رعایت اصول اقلیمی در ساختمان ها در جهت کاهش بحران های زیست محیطی و نیز مصرف بی رویه ی انرژی های فسیلی اهمیت زیادی دارد.یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در کشور ما مصرف انرژی های فسیلی در فضاهای مسکونی برای گرمایش است.این در حالی است که با رعایت اصول اقلیمی هر منطقه ویژگی های منحصر به فردی به ساختمان ها بخشیده می شود،همان طور که در معماری سنتی کشور با رعایت اصول اقلیمی ضمن پاسخگویی به نیازهای اقلیمی باعث حفظ محیط زیست و منابع طبیعی می گردید.مصرف بی رویه انرژی وهزینه های زیاد گرمایشی وسرمایشی رعایت اصول اقلیمی را در ساختمان ها ضروری می کند.علاوه بر آن بعضی از برنامه های مصرف انرژی در ساختمان ها باعث ازبین رفتن و یا محدود شدن منابع طبیعی می شود،با رعایت اصول اقلیمی در ساختمان ها با راهبردها و برنامه های مناسب می توان به توسعه ی پایدار در راستار حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست پرداخت.در این زمینه پس از شناخت اصول اقلیمی ساختمان های هم ساز بااقلیم وبررسی تأثیرات اقلیم در توسعه ی معماری به رویکردی با عنوان توسعه ی درون زا در ساختمان های مسکونی در جهت حفاظت از منابع طبیعی پرداخته می شود.این مقاله در پی آن است تا با بررسی اصول اقلیمی و تعریف یک ساختمان هم ساز با اقلیم به ارائه ی مدلی مناسب برای ارائه ی راهبردهای حل مشکلات اقلیمی موجود در ساختمان های مسکونی با احیای اصول اقلیمی سنتی وامکانات بالقوه ی محیط زیست در جهت توسعه ی درون زا در ساختمان ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، اقلیم ، انرژی ، اصول اقلیمی ، توسعه ی معماری ، توسعه ی درون زا