روشی کارا برای زما ن بندی پردازندههای چندهسته ای ناهمگون بر پایه ی الگوریتم ژنتیک

پردازنده های چندهسته ای نسبت به پردازنده های تک هسته ای افزایش بازده ی قابل توجهی داشته اند بنابراین این نوع پردازنده ها پتانسیل کافی برای اجرای برنامه های زمان واقعی باحجم محاسبات بالا بازمان بندی دقیق را دارند درحالیکه نمی توان باپردازنده های سنتی تک هسته ای چنین کاری را انجام داد زمان بندی وظایف درمعماری چندهسته ای مسئله ای به شدت پیچیده است زیرا که نیازمند یک فضای جستجوی ترکیبی بزرگ میب اشد و همچنین محدودیت اولویت بین پردازشها وجوددارد بسیاری ازالگوریتم های موجود به مسئله زمان بندی وظایف و بهره وری هسته درسیستم هایچندهسته ای ناهمگون توجه نکرده اند این مقاله زمان بندی وظایف را به عنوان یک مشکل بهینه سازی بررسی می کند و نتایج رابا زمان بندی موجود مقایسه می کند علاوه برآن الگوریتم ژنتیکی دراینجا مطرح میشود که مسئله ی زمان بندی موازی چندهسته ای ناهمگون را باهدف به حداقل رساندن زمان تمکیل به خوبی مرتفع می سازد

کلیدواژه ها:

چندهسته ای ناهمگون ، زمان بندی وظایف ، الگوریتم ژنتیک