بهبود هماهنگی بین رله های اضافه جریان در حضور منابع تولید پراکنده در شبکه های توزیع با استفاده از الگوریتم ژنتیک

رله های اضافه جریان به منظور افزایش قابلیت اطمینان سیستم توزیع و حداقل سازی قطع بار در شبکه در مواقع غیر عادی و وقوع خطا، با یکدیگرهماهنگ می شوند. هماهنگی بهینه بین رله های اضافه جریان، یک نیاز ضروری در بهره برداری و طراحی سیستم توزیع به شمار می رود. در این پژوهش، برایبهینه سازی این مسئله از الگوریتمهای هوشمند، الگوریتم ژنتیک استفاده شده است . امروزه میکروگریدها بصورت اتصال به شبکه برای کاهش تلفات و کاهشپیک بار و هم چنین بصورت جزیره ایی برای افزایش قابلیت اطمینان سیستم و ایجاد سیستم پشتیبان در حین بروز خطا در شبکه استفاده می شود. .چنین قابلیتبهره برداری از میکروگریدها مشکلات طراحی حفاظتی را به سیستم تحمیل می کند. اندازه جریان خطا با تغییر سیستم از حالت اتصال به شبکه به حالت جزیره ایی تغییر می کند. این امر باعث دگرگونی طرح های حفاظتی و الگوهای هماهنگی رله های اضافه جریان شده است. هدف این مقاله ،آنالیز تغییرات حفاظت سیستم توزیع بعد از وصل تولیدات پراکنده به سیستم قدرت و سپس تحقیق برای الگوهای هماهنگی حفاظتی جدید و گزینه های مورد نیاز برای سیستم های توزیع می باشد. برای اعمال قیدها از روش پنالتی استفاده شده است. روش پیشنهادی بر روی سیستم فوق توزیع حلقوی IEEE 14-bus پیاده سازی گردیده و نتایج شبیه سازی آورده شده است. نتایج شبیه سازی عملکرد مناسب طرح پیشنهادی را به خوبی نشان داده است.

کلیدواژه ها:

ریزشبکه ها ، حفاظت ، رله اضافه جریان ، الگوریتم ژنتیک