رویکرد جامعه شناسی به مدیریت بحران مناطق زلزله زده

تعریف جامعه شناسی بحران مبین این حقیقت است که تصور منطقه بحران زده به مثابه یک صفحه سفید که امکان هر نوع طراحی بر روی آن وجود دارد اشتباه است، زیرا جامعه بحران زده به سرعت کارکردهای خود را باز می یابد. ویژگی بحران و مدیریت بحران با شرایط یک منطقه سانحه دیده و مدیریت سوانح انطباق دارد. شدت و محدوده جغرافیایی بحران تابعی از دت و بزرگی سانحه است. مرور تجارب موفق در زمینه مدیریت بحران مناطق زلزله زده نشان می دهد که برای کنترل بحران و رفع آن نیاز به آمادگی از پیش و الگوی تجربه شده جهت برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی، تصمیم گیری و گردش اطلاعات بازسازی دارد. نداشتن این الگو می تواند موجب تعمیق و گسترش بحران شود و مشکلات پیچیده تری را ایجاد نمایند. این مقاله در صدد است تا بررسی مهمترین خصوصیات مثبت و منفی مدیریت بحران صورت گرفته در برخی نمونه های ایرانی و خارجی، طیف گسترده عوامل مؤثر و متأثر در لایه های اجتماعی مدیریت بحران مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق مقاله حاضر را رویکرد توصیفی تحلیلی تشکیل می دهد که از تجارب جهانی و مطالعات اسناده بهره برده است. نتایج پژوهش حاضر نشان از آن دارد که نهادها و گروههای دخیل در امر باز سازی می توانند با توجه و تعمیق در آموزه های استخراجی، راهکارهایی نوین در امر مدیریت بحران در مناطق زلزله زده ایران اتخاذ نمایند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، اسکان موقت ، برنامه ریزی پیش از بحران