سنجش شاخص های کالبدی توسعه گردشگری در اصفهان با استفاده از مدل نزدیکترین فاصله همسایگی

امروزه گردشگری شهری از عوامل اصلی و اساسی در توسعه شهرها و کشورها محسوب میشود، یکی از عوامل مهم در جذب گردشگران و گسترش گردشگری شهری توجه به کالبد و فضای موجود در شهرها و توجه به پراکندگی و چگونگی توزیع شاخص های کالبدی توسعه گردشگری در سطح فضای شهر میباشد. با شناخت و تحلیل وضعیت موجود راهبردها و خط و مشی های برنامه ریزی و توسعه گردشگری در شهر مشخص میگردد، درنتیجه گردشگری نقش خود را در توسعه شهر ایفا خواهد کرد. شهر اصفهان ازجمله شهرهایی است که دارای پتانسیل بالای توسعه گردشگری شهری است اما امروزه مجموعه ای از شرایط موجب شده تا این شهر نتواند متناسب با جایگاه تاریخی و جاذبه های موجود گردشگران را به سوی خود جلب کند و متناسب با ظرفیت گردشگری و توان جاذبه های خود برنامهریزی توسعه شهری مبتنی بر گردشگری تهیه نماید .پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی شاخص های کالبدی توسعه گردشگری موجود در شهر اصفهان به بررسی چگونگی پراکندگی مکانی-فضایی شاخص های موردمطالعه، تحلیل وضعیت توسعه یافتگی شاخص ها در سطح شهر و بررسی محدوده های باقابلیت توسعه گردشگری در شهر اصفهان را برای توسعه گردشگری و شهر اصفهان مطالعه نماید در گرداوری اطلاعات از ابزارهای مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، بررسی گزارش ها و آرشیو اطلاعاتی شهرداری،استفاده شده است. در تجزیه وتحلیل داده ها از مدل های آمار فضایی میانگین نزدیکترین فاصله همسایگی استفاده شده است. نتیجه پژوهش نشان میدهد که در سطح شهر اصفهان شاخص های کالبدی توسعه گردشگری به صورت خوشه ای توزیع شدهاند.

کلیدواژه ها:

توسعه گردشگری ، گردشگری شهری ، شاخصهای کالبدی ، شهر اصفهان ،