ارزیابی اقلیم آسایشی شهر مریوان با استفاده از شاخص دمای موثر استاندارد در دوره زمانی 1992تا2005

آب و هوا از مهمترین عوامل موثر در تعیین زمان مناسب گردشگری و توسعه صنعت توریسم است در این پژوهش با توجه به شرایط اقلیمی مناسب شهر مریوان برای جذب گردشگر از شاخص های SET بعنوان یکی از شاخص های زیست اقلیمی بکار رفته در مدل Rayman برای تجزیه و تحلیل داده های آماری مورد مطالعه استفاده شده است.بدین منظور از داده های روزانه متغیرهای دمای هوا رطوبت نسبی ابرناکی آسمان و باد طی دوره زمانی 2005_1992استفاده شده است.داده های یاد شده از سازمان هواشناسی کشور تهیه شد.همچنین با در نظر گرفتن میانگین دراز مدت پارامترهای اقلیمی فوق مقادیر شاخص SET محاسبه گردید.نتایج این پژوهش نشان داد که دوره مطلوبیت اقلیم آسایش شهر مریوان در طی آغاز ماه فروردین و اوج آن در اردیبهشت و ماههای مهر و ابان که هوا معمولا خنک و آسایش اقلیمی در شهر مریوان حاکم است.اما در ماه خرداد با توجه به نفوذ موج گرما به تدریج از میزان آسایش اقلیمی کاسته می شود و در طی ماههای تیر و مرداد آسایش اقلیمی به حداقل خود می رسد.به طور کلی می توان گفت که بر اساس شاخص دمای موثر استاندارد ماههای اردیبشهت مهر و آبان به ترتیب با 18/6،18/3و15/2 درصد بلاترین میزان آسایش اقلیمی را دارند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، زیست اقلیم ، دمای موثر استاندارد ، مدل ریمن ، آسایش اقلیمی