گردشگری و نقش آن در توسعه اقتصادی مناطق روستایی (نمونه تجربی: بخش باروق شهرستان میاندوآب)

گردشگری روستایی در ابعاد مختلف تأثیرات عمیقی را بر پیکر روستا بوجود می آورد. تحقیقات فراوانی به آشکار کردن اثرات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی این فعالیت پرداخته اند. عمده تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد که گردشگری یک عامل بزرگ اقتصادی است که قادر است معیشت روستا را دگرگون سازد، علاوه بر این گردشگری به عنوان یک فعالیت اشتغال زا قادر است به عنوان یک کارفرمای عمده فرصت های جدید شغلی را برای ساکنان روستا ایجاد نماید. بخش گردشگری ورودی های مختلفی برای اشتغال و فرصت هایی برای ایجاد خود اشتغالی در فعالیت های خرد و متوسط فراهم می کند. یکی دیگر از جنبه های رایج در اشتغالات گردشگری به ماهیت فصلی آن باز می گردد که شرایط مناسبی را برای روستاییان فراهم می کند. هدف این مقاله تجزیه و تحلیل اثرات اقتصاد توسعه صنعت گردشگری روستایی در توانمندسازی اقتصاد روستایی در روستای گردشگری بخش باروق از توابع شهرستان میاندوآب است. روش کار پیمایشی توصیفی و داده ها از طریق پرسشنامه نشان می دهد؛ با وجود spss گردآوری شده است. از بین جامعه آماری 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند، تحلیل آزمون ها در قابلیت گردشگری برای ایجاد اشتغال مناسب برای ساکنین روستا این فرصت ها در منطقه شکست خورده است و به دلیل ماهیت گردشگری که بیشتر فصلی بوده و اکثر در زمینه های خرده فروشی بوده که به طور طبیعی اشتغالاتی را برای ساکنین و جوانان فراهم ساخته است. بنابراین به نظر می رسد شکل کنونی گردشگری در فقدان برنامه ریزی مناسب، هر چند تا حدودی موجب توانمندسازی اجتماعی شده، اما نتوانسته موجب توانمندسازی اقتصادی روستا شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه اقتصادی ، بخش باروق ، اشتغال زایی ، گردشگری روستایی