کنکاشی پیرامون مؤلفه گسترش شهر مشهد بر رویکرد زهکشی طبیعی

علی رغم محدودیت محیط طبیعی در این شهر، گسترش ناگهانی شهر طی دهه های اخیر منجر به بروز بحران های محیطی در این کلان شهر شده که از جمله بحران های نوظهور می توان به کم آبی، آلودگی هواف آسیب پذیری در برابر زمین لرزه و مشکل سیل و دفع آب های سطحی اشاره نمود. تشدید خطر سیل و آب گرفتگی معابر که منجر به افزایش هزینه های نگهداری شهر و خسارات احتمالی جانی و مالی بیشتر خواهد شد، تا حد زیادی ناشی از اثرات توسعه شهری و تغییرات شدید ببار آمده در الگوی زهکشی طبیعی است. در این مقاله که از دیدگاه ژئورمورفولوژی تاریخی و تلفیق آن با روش های تجربی، موضوع سیلاب و آب گرفتگی شهر مشهد مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته مشخص می نماید که اثرات غیرمستقیم گس ترش شهر در داخل حوضه های آبریز منتهی به شهر و اثرات مستقیم آن بر الگوی زهکشی طبیعی در محدوده گسترش بافت فیزیکی باعث تشدید شرایط سیل خیزی در این شهر و آسیب پذیری بخش های وسیعی از بافت آن شده است.

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی شهری ، شهرنشینی ، تغییر الگوی زهکشی طبیعی ، سیلاب شهری ، کلان شهر مشهد