تحلیل و اولویت بندی نواحی شهری با توجه به نقش شبکه گذرگاهی در ایجاد امنیت(مطالعه موردی: شهر زابل)

رشد و توسعه شهرها، مادرشهرها و کلانشهرها و نیز گسترش بی رویه مناطق حومه ای در پیرامون شهرهای امروزی و به تبع آن ازدیاد جمعیت های انسانی و تبدیل شدن شهرهای کوچک و متوسط به شهرهای بزرگ و پرجمعیت، گسترش شبکه های حمل و نقل و شبکه معابر پیچیده وسایل نقلیه در درون شهرها و پیرامون این مکان های جمعیتی را طلب می کند. معابر، تردد و ترافیک شهری سهم بسزایی در فضاها، دسترسی ها و ارتباطات شهری دارند که مشمول همه اقشار و سنین شهر شده و کلیه تحرکات، ارتباطات و دسترسی های شهروندان در این فضا صورت می گیرد. ایجاد فضاهای آرام و به دور از نابسامانی اجتماعی بخصوص معابر. افزایش کیفیت محیطی و نیز ایجاد و تثبیت امنیت جسمی، روحی و روانی از طریق توجه به نیاز های اساسی زندگی شهری به عنوان مطلوبیت فضای شهری به حساب می آید. در این راستا هدف پژوهش حاضر تحلیل و اولویت بندی نواحی شهری با توجه به نقش شبکه گذرگاهی در ایجاد امنیت (مطالعه موردی: شهر زابل) می باشد. روش تحقیق توصیغی، تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی بوده و از مدل VICOR جهت تجزیه و تحلیل بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق بیانگر این است که ناحیه 3 ‏شهر زابل با وزن معیار ( 0/780) در رتبه اول. و ناحیه 5 ‏با وزن معیار (0/480 ‏) در رتبه دوم قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

نواحی شهری ، شبکه گذرگاهی ، امنیت ، زابل