گردشگری تاریخی و نقش آن در بازآفرینی و بهسازی بافتهای فرسوده و تاریخی- نمونه موردی: منطقه ٩ ‏شهر اصفهان

توجه به بافتهای فرسوده ‏و قدیمی و بناهای تاریخی موجود در این بافتها و نقشی که این مجموعه ها می توانند در آ ینده شهرها ایفا نمایند . امروزه یکی از موضوعات اصلی شهری می باشد . از جمله رویکردهای حفاظت و مرمت شهری که در اواخر قرن گذشته ارائه گردید بازآفرینی شهری که دیدگاهی یکپارچه و جامع به تمام ابعاد بافت هدف دارد ، می باشد . ‏در این راستا هدف اصلی از انجام این تحقیق آن است که به این سوال پاسخ داده شود که بهسازی و بازآفرینی شهری بافتهای فرسوده و تاریخی با رویکرد گردشگری چه ارتباطی با رفع گسست های کالبدی و فرهنگی دارد ؟ در همین راستا ابتدا به معرفی منطقه ٩ ‏شهر اصفهان که دارای بناهای تاریخی همچون آ تشگاه ، متعلق به دوره ساسانیان . و بنای منارحنبان ، متعلق به قرن چهارم و پنجم هجری . است پرداخته می شودکه با وجود این اندوخته های تاریخی و همچنین نزدیکی پارک طبیعی ناژوان به این مجموعه های تاریخی ، اما این محدوده از شهر در مقایسه با سایر مناطق تاریخی شهر کمتر توسعه یافته و همچنین دومین محدوده از نظر فرسودگی می باشد . لذا در این تحقیق تلاش می گردد تا به بیان راهکارها و راهبردهایی با استفاده از بازآفرینی شهری با رویکرد گردشگری به منظور رفع گسست های کالبدی ، فرهنگی و رونق اقتصادی و همچنین بهسازی بافت فرسوده محدوده با محوریت بناهای تاریخی و فضاهای طبیعی پرداخته شود. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و شیوه گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و اسنادی ، مشاهده مستقیم و مصاحبه غیر رسمی از ساکنان محدوده تحقیق استفاده گردیده است . روش تحقیق شامل استفاده از جدول سوآت به منظور شناخت وضع موجود و همچنین استفاده از تکنیک QSPM به منظور اولویت بندی راهبردها استفاده گردیده است

کلیدواژه ها:

بافت فرسود ، بافت تاریخی ، بازآفرینی شهری ، گردشگری ، منطقه ٩ ‏شهر اصفهان