واکسن های ژنی و کاربرد آن در دامپزشکی
محل انتشار: پانزدهمین کنگره دامپزشکی ایران
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,089
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
THVC15_194
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1387
چکیده مقاله:
واکسن های متداول که نسل اول نامیده می شوند عبارتند از م کروب کشته شده، ضعیف شده و یا پادزهر میکروبی . در حالی که نسل دوم را واکسن ها ی نوترکیب تشکیل می دهند که از طریق مهندسی ژنتیک تهیه می شوند . نسل سوم واکسن ها یا واکسن ها ی ژنی که جد یدترین تحول در عرصه ا یجاد ایمنی علیه عوامل بیمار یزا می باشند عبارتند از تزریق مستقیم پلاسم یدی که حاوی DNA ی رمز کنند ه یک آنتی ژن پروتئینی است . از آنجا که سلامت دامها مستقیًما با سلامت انسان در ارتباط می باشد، واکسیناسیون حیوانات از اهمیت و یژه ای برخوردار است و تولید و کاربرد واکسن یکی از جنبه ها ی مهم علم دامپزشکی و تحقیقات در زمینه دامپزشکی می باشد . از مزا یای و ی ژه واکسن ها ی ژنی، تحریک سیستم ایمنی سلولی و خونی، امکان غلبه بر عوامل با تنوع آنتی ژنی، ارائه آنتی ژن به شکل طبیعی آن به سیستم ایمنی، فاصله کوتاه مراحل تحقیق تا بکار گیری، امکان تهیه واکسن های چند گانه و بالاخره ارزانی و سهولت تولید این واکسن ها را می توان نام برد . از جمله واکسن ها ی ژنی که در زمینه دامپزشکی در دست طراحی و تحقیقات می باشند می توان هاری، و یروس هرپس، تیفوئید، ما یکوپلاسما، بروسلا، لیشمانیا و بسیاری از عوامل عفونی دامی د یگر را نام برد . به دلیل مزا یای این واکسن ها نسبت به واکسن ها ی متداول و نوترکیب، ضرورت تحقیق و توسعه در آن احساس می شود امید است جامعه دامپزشکی ایران نیز گامهای موثری در این زمینه بردارد .
نویسندگان
عباس دوستی
مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
غلامرضا جوادی
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و ت