بررسی رخداد سیاه شدن آبشش در یکی از مزارع پرورشی میگوی Penaeus indicus بوشهر

به دنبال تلفات بسیار شدید در اواسط دوره پرورش در یکی از کارگاههای پرورش میگوی بوشهر در مرداد ماه سال 1383 به بررسی علت آن پرداختیم . میگوهای مذکور 70 الی 90 روزه بودند که علائم بالینی کاهش اشتها، کاهش تحرک، آمدن میگوها به سطح یا کناره های استخر،تجمع در ورودی های آب و سیاه شدن آبشش را داشتند . عوامل مختلفی از جمله عوامل قارچی ( فوزاریوم ) ، باکتریائی، کمبود ویتامین ث و افزایش آمونیاک می تواند منجر به علائم فوق دربررسی ظاهری و تهیه لام مرطوب از آبششها هایفه قارچ مشاهده نشد . . و دما 35 درجه سانتی گراد تعیین گردید ppm 1 ، آمونیاک ppm2 در بررسی های بیوشیمیایی به عمل آمده میزان اکسیژن محلول در آب در تاریخچه امده بود که ابتدا ماهیان استخر تلف شده بودند . شایان ذکر است که در کمبود اکسیژن ابتدا ماهیان تلف میشوند . به علت افزایش درجه حرارت بار آلی استخر افزایش یافته بود و میزان اکسیژن محلول در آب شدیدا کاهش و آمونیاک افزایش یافته بود . میزان تغذیه میگو ها نیز کاهش یافته بود در حالی که غذادهی همچنان ادامه داشت و این باعث باقی ماندن غذا در کف استخر و تشدید افزایش بار مواد آلی و کمبود اکسیژن گردیده بود . با توجه به علائم بالینی و آزمایشات به عمل آمده جهت درمان تعویض آب استخر ، کاهش تراکم میگوها و کاهش میزان غذادهی و همچنین هوادهی توصیه گردید که پس از اعمال این موارد کاهش چشمگیر تلفات و علائم بهبودی مشاهده گردید .