تلاش برای ارائه تعریف جدید از بیماری - سلامت، رسالت خطیر جامعه دامپزشکی ( تأملی در باب معضلات پاندمیک پیش روی تشکیلات بهداشت و درمان جهانی و فرافکنی آنها به حیطه دامپزشکی )

سیاستهای بهداشت و درمان رایج در جهان، بدلیل نگاه و رویکرد نادرست نسبت به فلسفه بیماری و سلامت، علیرغم امکانات تشخیصی بسیار دقیق و پیشرفته و جزء نگرانه، عاجز از درمان قطعی بیماریهای عصر جدید بوده و تنها با استفاده از متد سرکوبگری، به تسکین موقتی و سرپوش نهادن بر علائم این گونه بیماریها می پردازند و به همین دلیل است که با تأکیدات اغراق آمیز نسبت به شیوع نه چندان با اهمیت بیماریهایی از قبیل آنفلوانزا ( که امروزه اصطلاحاً آنفلوانزای مسری فوق حاد پرندگان نام گرفته است ! ) ، وبا و ... برای گریز از مشکلات و با دست اندازی به حیطه دامپزشکی، حیات وحش و دامهای اهلی را مورد تهاجم قرار داده و بدون هیچ دلیل قانع کننده ای نابودی یکی از ارکان مهم زیست کره یعنی دنیای حیوانات را در دستور کارخود قرار داده اند و در این میان بدلیل نگاه منفعت طلب انه و سیاستهای اقتصادی مسموم ، بودجه های کلان را به خود اختصاص داده اند و مسلماً این پدیده تبعیت کورکورانه از دستورات سازمان بهداشت جهانی، فلسفه وجودی سازمانهای دامپزشکی و ارگانهای مربوط به امور حیوانات را زیر سوال می برد . تهدیدکننده سلامت و بهداشت جوامع انسانی، سرایت بیماریهایی نظیر آنفلوانزا نیست، بلکه دیدگاه نادرست طب تجارتی و مدرن امروز نسبت به تعاریف پیش پا افتاده سلامت و بیماری است که رابطه دامهای اهلی و در نهایت زیست کره و نظام قانونمند حاکم برآن با انسان را یکی پس از دیگری قطع می کند . امروزه به تعریف جدیدی از بیماری و سلامت بجای تعریف کهنه شده پاستور ( میکروب، عامل بیماری است ) نیاز داریم تا از این تناقض های علمی روزمره رهایی حاصل کنیم، چراکه بیماریهای نوظهور قرن اخیر مانند استرسهای محیطی، دیابت، فشارخون، انفارکتوس، سرطانها و اعتیاد و ... هیچکدام باکتریایی، ویروسی و ... نیستند و در حقیقت استعداد ابتلاءپذیری ما انسانها نسبت به این عوامل بیماریزا به سمت ناهنجاریهای ذهنی روانی و بیماریهای تنشی - عصبی تغییر حاصل کرده است