نگرشی بر اهمیت تولید حیوانات اهلی ترانسژنیک

الحاق ژن های خاص به داخل ژنوم حیوانات اهلی و پیوستگی پایدار این ژن ها به سلولهای زاینده، یک پیشرفت تکنولوژیکی مهم را در صنعت دامپروری بوجود آورده است . تکنولوژی ترانسژنیک روش های سریعی را برای ایجاد ژن های جدید در گاو، گوسفند، بز و خوک برای بروز صفتی خاص، بدون نیاز به جفت گیری بین نژادهای مختلف فراهم نموده است . تا چندی پیش، ریز تزریق اسید دی اکسی ریبو نوکلئیک DNA به داخل پیش هسته ( هسته یک تخمک یا اسپرماتوزوای کاملا بالغ قبل از الحاق دو هسته به هم ) به عنوان روشی استاندارد برای ایجاد حیوانات ترانسژنیک محسوب میشده است . در حال حاضر این تکنیک توسط روش کارآمدتری که بر پایه انتقال هسته ای سلول های سوماتیک ( سلول های بدن غیر از سلول های زاینده ) می باشد جایگزین شده است که این روش جدید قابلیت تغییر هدفمند ژن های مورد نظر را به محقق می دهد . ناقل های لنتوویروسی و تکنولوژی اسیدهای ریبونوکلئیک مداخله کننده نیز به عنوان ابزارهای مهمی برای انتقال ژن به حساب می آیند . حیوانات اهلی ترانسژنیک نقش مهمی را در طب انسانی به عنوان منبعی برای پروتئین های فعال بیولوژیک، به عنوان دهنده در زنوترانسپلنتیشن (Xenotransplantation ) که فرایند پیوند اندام ها از حیوانات به انسان می باشد و همجنین در تحقیقات برای ژن درمانی را دارد . از موارد استفاده از این تکنیک در دامپروری شامل : بهبود شاخص های تولید مثلی و باروری، افزایش بهره گیری از خوراک و سرعت رشد، بهبود وضعیت لاشه، بهبود تولید شیر، ایجاد تغییر در ترکیبات شیر و همچنین افزایش مقاومت به بیماری ها می باشد . از آنجایی که اطلاعات در مورد توالی ژنوم و نقشه ژنتیکی حیوانات اهلی بدست آمده است، تغییر یا حذف در ژن های خاص به صورت کاربردی و عملکردی قابل انجام است . استفاده از این روش ها در پرورش حیوانات اهلی با توجه به سیر صعودی افزایش نیاز جامعه انسانی به محصولات دامی، می تواند در آینده به عنوان راه حلی کاربردی برای رفع نیاز جوامع انسانی باشد .