بررسی میزان شیوع عفونت توکسوکاریازیس با منشا توکسوکارا کنیس به روش الایزا در صاحبان سگ های خانگی، گله نگهبان در استان اصفهان

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,261

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0847

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

توکسوکاریازیس یک بیماری مشترک است یکی از عوامل آن به نام توکسوکاراکنیس یک انگل روده ای سگ روباه می باشد که به طور وسیعی در سرتاسر جهان گزارش شده است. لارو انگل در روده انسان از تخم خارج شده پس از نفوذ به دیواره روده، از طریق مهاجرت احشایی می تواند بافت های مختلفی را مورد هجوم قرار دهد علایم بالینی متفاوتی چون دل درد، آلرژی، اختلالات عصبی مشکلات بینایی ایجاد کند. انسان هاخصوصا( بچه ها) به واسطه بلع تصادفی تخم های موجود در خاک، آب، غذا سبزیجاتو آلوده به مدفوع سگ، آلوده می شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع توکسوکاریازیس مقایسه آن در بین گروهی از انسان ها که از سگ نگهداری می کردند با سگ در تماس بودند، گروه دیگر که با سگ در تماس نبودند، صورت پذیرفت. به این منظور پس از شناسایی تعیین جامعه آماری در استان اصفهان، افراد به شکل تصادفی در فاصله زمانی بین دی ماه 1387 تا مهر ماه 1388، در دو گروه شاهد 44) نفر) گروه آزمون 54) نفر) انتخاب شدند. نمونه خون این افراد در یک آزمایشگاه تشخیص طبی تحت شرایط مناسب یکسان اخذ شد. سپس تیتر آنتی بادی نمونه ها به روش الایزا مطابق دستورالعمل کیت اندازه گیری شد. بر پایه نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، در گروه شاهد، از مجموع 44 نمونه بررسی شده هیچ مورد مثبت یا مشکوکی دیده نشد. در گروه دوم (گروهی که از سگ نگهداری می کردند) از مجموع 54 نمونه اخذ شده تنها یک مورد مثبت ردیابی شد. نمونه مثبت مربوط به یک خانم هفده ساله بود که در منزل از یک سگ نژاد تریر نگهداری می کرده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که اگر چه هیچ رابطه معناداری میان دو گروه فوق الذکر مشاهده نشد، اما تماس مستیم غیر مستقیم با مدفوع سگ از مهمترین راه های انتقال آلودگی به انسان می باشند، لذا درمان منظم سگ ها با داروهای ضد انگل مناسب، جمع آوری سگ های ولگرد رعایت اصول بهداشت فردی را می توان از مهمترین راه های پیشگیری از شیوع آلودگی دانست.

نویسندگان

بهنام شریفیان

دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد شهرکرد

ابراهیم رحیمی

دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد شهرکرد

حمید برادران

دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد شهرکرد

سیدرضا حسینی

دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد شهرکرد