نقش بهنژادی مشارکتی از طریق کشاورزی پایدار در حفظ محیط زیست

در سالهای اخیر با افزایش جمعیت نیاز به تولید مواد غذایی بیشتر شده است که متاسفانه این امر باعث استفاده بی رویه از اراضی کشاورزی و مصرف زیاد کودهای شیمیایی شده است که موجب آلودگی محیط زیست و آبهایزیر زمینی، از بین رفتن زمین های کشاورزی و به خطر افتادن سلامت انسانها شده است.به همین دلیل محققان به کشاورزی پایدار و ارگانیک روی آوردند تا مصرف مواد شیمیایی را در کشاورزی به حد اقل برسانند.و پی بردند که یکی از مهمترین راههای آن افزایش تنوع ژنتیکی در ارقام زراعی است که به وسیله آن بتوانند ارقامی که به طور طبیعی در مقابل آفات و علف های هرز مقاوم هستند و عملکرد بیشتری دارند شناساییکنند.با توجه به وجود ریز اقلیم های مختلف،امکان شناسایی ارقام مقاوم و برتر هر منطقه با توجه به امکانات محدود موسسات تحقیقات کشاورزی که متولی معرفی ارقام جدید هستند ،وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، کشاورزی ارگانیک ، تنوع ژنتیکی ، بهنژادی تکاملی ، آلودگی محیط زیست