تحلیل و بررسی دانش سنتی آبیاری، آبرسانی و تاسیسات آبی در عهد باستان(دوران اورارتو)

سرزمین ما ایران در منطقه خشک و نسبتا کم آب جهان قرار دارد. مسئله آب در ایران از گذشته های بسیار دور امری حیاتی بوده و است و از کهن ترین ادوار حتی ماقبل تاریخ فلات ایران با استفاده از وسایل مصنوعی آبیاری می شده است. پیشینیان ما برای زیستن در این سرزمین در طی تاریخ بلند خود ابتکارات چشمگیری در زمینه مهندسی آب از خود نشان داده اند، که آثار آن در جای جای کشور عزیزمان مشهود است. با بررسی های به عمل آمده از سپیده دم تاریخ تاکنون می توان دریافت که رودها، دریاها و جلگه های به جا مانده از آن ها و...محل به هم پیوستن مردمان گوناگون بوده است و آب، این ماده حیات بخش در پیدایش نخستین زیستگاه های بشری(ایران و استان آذربایجان غربی) و ایجاد آثار و تاسیسات آبی توسط انسان های این سرزمین نقش اساسی داشته است. هدف اصلی این پژوهش همانا معرفی غنای تاریخی- فرهنگی چشمگیر آثار و تاسیسات آبیاری و آبرسانی و... آذربایجان غربی می باشد که در بسیاری از موارد متفاوت با سایر نقاط کشور پهناور ما می باشد. سکونت هزاران ساله انسان هایی سختکوش و هوشمند در گستره استان آذربایجان غربی امروزه این استان را وارث آثار و تاسیساتی نموده است که نه تنها در سایر نقاط کشور بلکه بعضا در جهان بی نظیرند، به عبارت دیگر آذربایجان غربی موزه بزرگی از آثار مهندسی آب است که تقریبا همه جنبه های این دانش را در بر می گیرد

کلیدواژه ها:

دانش سنتی ، آبیاری و آبرسانی ، تاسیسات تاریخی آبی ، استان آذربایجان غربی(اورارتو