تالاب و نقش منابع آن در ساختارهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی منطقه

استفاده ی خردمندانه از تالاب ها به عنوان وسیله ای برای حفظِ هویتِ زیست محیطی و فرهنگی منطقه در راستای یکی از اهداف اصلی کنوانسیون بین المللی رامسر مطرح است. اکوسیستم و فرآیندهایی که منجر به تشکیل تالاب می شوند؛ در حفظِ آب و تولید منابع غذایی نقش مهمی را برای بومیانِ منطقه ایفا می کنند. تالاب ها در انواع ساختاری متفاوت، نقشِ خدمت رسانی و کارکردی مختلفی را بر عهده دارند. این کارکردها در ارتباط با تندرستی انسان، شاملِ تصفیه ی آب، کاهش فرسایش خاک ، کاهش خطرات حاصل از تغییرات آب و هوا ، رشد و نمو برخی گیاهان دارویی و... است . در ارتباط با کارکرد فرهنگی، منظرسازی آن به لحاظ زیبایی شناختی، برگزاری برخی آیین های محلی، آموزش ، صنایع دستی، سکونت گاههای بومی، کشت، معنویت ودین و... می باشد. تمامی این پتانسیل ها مجموعه ای وسیع از فرصت های تفریحی و گردشگری را فراهم می آورد که خود زمینه ساز رشد اقتصادی و اشاعه ی فرهنگ منطقه است. واضح است که این کارکردها منجر به کاهش فقر و افزایش رفاه انسانی می شود. برخی از تالاب ها منبع پر ارزش پروتئینِ حیوانی هستند و برخی دیگر منبع پر ارزش آب شیرین به شمار می روند که در آبیاری مزارع، شالیزارها و آشامیدن نقش حیاتی دارند . نتیجه ی رابطه ی تنگاتنگ روستائیان با تالاب ، سهم بالای آنها در اقتصاد محلی و ملی است . این مقاله، تالاب را به عنوان یک ثروت غنی فرهنگی که اغلب نادیده گرفته می شود؛ معرفی می کند. رابطه ی بین انسان و تالاب را بیان کرده و کشف ارزش های تالاب را به عنوان هدایت کننده ی مدیریت و برنامه ریزی صحیحِ آینده این سیستم، ارزشمند می داند. بازگشت به تالاب و مدیریت منابع آن در راستای حفاظت و غنی سازی بسیاری از جنبه های فرهنگی منطقه ، دارای منافع اقتصادی نیز می باشد که به سلامتِ انسان کمک می کند

کلیدواژه ها:

منابعِ تالاب ، کارکردهای تالاب ، هویت فرهنگی و منافع اقتصادی