ارزیابی زمین - زیست محیطی در برنامه ریزی کاربری (مطالعه موردی تالاب میانکاله)

تالاب میانکاله اولین تالاب بین المللی ثبت شده در فهرست تالاب های کنوانسیون رامسر است. این تالاب یکی از مهمترین اندوختگاه های پرندگان آبزی در منطقه غرب آسیاست که تاکنون حدود 126 گونه پرنده آبزی که 40 گونه آن در سطح بین المللی از اهمیت بالایی برخوردارند در این منطقه شناخته شده است. این تالاب یکصد هزار هکتاری که در غرب جزیره آشوراده (بندرترکمن) قرار دارد با سکوتی رویائی، چشم اندازی دلپذیر و موجی از انواع پرندگان کوچک و بزرگ، یکی از زیباترین مناطق کشور ایران است.شبه جزیره میانکاله که از جاذبه های گردشگری مازندران محسوب می شود در واقع منطقه حیات وحش حفاظت شده ای است که شامل بخش های مختلفی است از دیگر سوی تنوع فعالیت ها در سواحل از یکسو و تعارض میان بهره برداران و یا برنامه های بخشی از سوی دیگر، نظارت و مدیریت بهینه منابع در مناطق ساحلی کشور را الزام آور می سازد. نمونه ای از مسایل مناطق ساحلی که نیازمند مدیریت مستمر و یکپارچه می باشد را می توان در مواردی همچون مسایل محیط زیستی سواحل، جلوگیری از فشار بیش از ظرفیت انسان ها بر مناطق ساحلی و جلوگیری از تخریب و آسیب های احتمالی بر سواحل ذکر کرد. رفع یا کاهش این مشکلات، چالشی جدی فراروی استان های ساحلی و سیاستگذاران دولتی است که در صورت تداوم، آثار زیان بار آن،می تواند اثرات وخسارات جبران ناپذیری را به بار آورد. بنابراین سواحل را باید به گونه ای مدیریت کرد که نه تنها امکان بهره برداری عقلایی از منابع و ظرفیت های موجود در آن مهیا گردد، با توجه به اینکه شبه جزیره میانکاله به دلیل برخورداری از تنوع اکوسیستم گیاهی ، مرتعی و تالابی بوده و به دلیل وجود غذای مناسب و برخورداری از امنیت ، چشم اندازهای بی نظیر و استثنایی زیستگاه مناسب و باارزش برای وحوش و پرندگان آبزی می باشد ، می توان با افزایش انگیزه های جامعه محلی در ارتباط با فعالیتهای زیست محیطی و تغییر نگرش در بخش دولتی و جامعه محلی نسبت به جایگاه ها و توانمندی ها ، نسبت به مدیریت و حفاظت از منابع زیستی ، از تنوع زیستی تالاب میانکاله حفاظت نمود

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کاربری ، تالاب میانکاله ، زیست محیطی