تاثیر تحول مفهوم امنیت در نظام بین الملل بر بازتعریف مطالعات امنیت گردشگری

مفهوم مطالعات امنیت گردشگری اساسا مفهومی مدرن است که در دهه های اخیر وارد قاموس ادبیات نظام بین الملل و حوزه گردشگری شد. این مفهوم در ابتدا با توجه به سلطه رویکرد واقع گرایانه در نخستین دهه های پس از پایان جنگ جهانی دوم و در اثنای جنگ سرد، در چارچوب نگاهی محدود و تقلیل گرایانه بر ابعاد کمی مصداق می یافت. به عبارت دیگر امنیت گردشگری در این سال ها به گون های برابر بود با امنیت جانی و مالی. اما در پی تحول در ساختار نظام بین الملل در اوایل دهه 90 میلادی، مصادیق توسعه یافته تری از بحث گردشگری با تکیه بر ابعاد نرم افزاری و رویکردهای چند جانبه گرایی بر بستر جهانی شدن مورد توجه محققان حوزه گردشگری قرار گرفت. در این پژوهش درصدد این موضوع برآمده ایم که در بستر تحول و دگرگونی در عرصه روابط بین الملل و خاصه میان کشورهای با جاذبه های گردشگری، حوزه مطالعات امنیت گردشگری با چه تغییراتی مواجه شده است؛ آنچه که بیشتر در غالب تحول از نگرش های سخت افزاری (کمیگرا) به سوی دیدگاه های متمرکز بر مولفه های نرم گردشگری قابل مشاهده و پیگیریست.