ارزیابی آمادگی الکترونیکی در بخش دولتی ایران

در دهه های اخیر , هروز با دستاوردهای جدیدی در کاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات در حوزه سازمان ها هستیم. این دستاوردهای جدید انتظارات مردم را از سطح خدماتی که ارائه می شود تغییر داده است. برای تحقق این انتظارات , سازمان ها باید برای رسیدن به سطح مطلوب فناوری اطلاعات و ارتباطات و استفاده از آن خود را به طور مستمر ارزیابی و امکاناتشان را تجهیز کنند. تلاش برای مهار قدرت فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) در جهت حل مشکلات و معضلات سازمان ها نیازمند شناخت وضع جاری و تعیین مسیر آینده است. بکارگیری فناوری اطلاعات همیشه با موفقیت همراه نیست به همین دلیل ارائه راهکاری که به مدیران و سیاست - گذاران در بکارگیری بهینه فاوا با توجه به تجزیه و تحلیل نقاط قوت و ضعف سازمانشان کمک کند, الزامی است. در این پژوهش پس از مرور ادبیات و بررسی و مقایسه مدل های متعددی که موسسات بین المللی برای ارزیابی آمادگی الکترونیک در سطح ملی و سازمانی پیشنهاد کرده اند, عوامل آمادگی الکترونیک شناسایی شده و در نهایت از چارچوب تحقیق موسسه بریجز به عنوان مدل تحلیلی کمک گرفته شد. پس از استخراج ابعاد و مولفه های مدل از مبانی نظری, و استفاده از روش پژوهش توصیفی - پیمایشی , سنجش آمادگی الکترونیک سازمان های دولتی بر اساس مدل نهایی صورت گرفت. این مدل از پنج عامل فناوری - اقتصادی - خط مشی گذاری - اجتماعی و آموزشی تشکیل شده است. که بعد فناوری بیشترین میانگین را گرفته و بالای حد متوسط قرار گرفته است, و عوامل اجتماعی , خط مشی گذاری, آموزشی و اقتصادی در رتبه های بعدی آن قرار گرفته اند و امتیازی کمتر از حد متوسط یا نزدیک به حد متوسط دارند.

کلیدواژه ها:

آمادگی الکترونیک ، ابعاد اقتصادی ، اجتماعی ، خط مشی گذاری ، فناوری و آموزشی