بررسی کارکرد سیستم گردشگری پایدار در روستاهای ییلاقینمونه موردی؛ روستای ده بالا

امروزه علاوه بر کشاورزی و دامپروری، گردشگری نیز یکی از مهمترین عملکردهای اقتصادی در سطح روستاهای ییلاقی به شمار می رود. بنابر این شناخت کارکرد سیستم گردشگری بر مبنای پایداری در این روستاها الزامی به نظر میرسد. سطح بازخورد و خروجی مطلوب سیستم گردشگری، وابسته به ورودی های مناسب در سطح یک روستا در ابعاد سیاسی/ اداری، فرهنگی/ اجتماعی، اقتصادی، مدیریتی و زیست محیطی است که کمبود هرکدام از داده ها باعث نقض در این سیستم می شود. از اینرو باتوجه به حساسیت مسئله و با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی ایده آل و موقعیت توپوگرافی مطلوب روستای مورد مطالعه به دلیل قرارگیری در دامنه شیرکوه، این تحقیق به دنبال واکاوی کارکرد سیستم گردشگری در روستای ده بالا به عنوان یکی از مهمترین روستاهای ییلاقی استان یزد می باشد نوع این تحقیق رویدادی و از حیث روش تحقیق علی تجربی منطبق با روش و مدل برنامه - ریزی اورگان است. در جهت جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی(کتاب، مجله، مقاله، وب و...) و میدانی( مصاحبه و مشاهده) بهره گرفته شده است. آنالیز جریان سیستم گردشگری در روستای مورد مطالعه نشان می دهد که چندپارچگی سلسله مراتب، ساختار و کارکرد به دلیل عدم ارتباط مطلوب بین سازمانها، اداره ها، شرکتها و اتحادیه ها، مشکلات سیاسی اداری موجود، سطح پایین فرهنگ و آگاهی مردم، عدم تخصیص بودجه های مناسب و ... خروجی نامناسبی را از سیستم نمایان ساخته است که این نارسایی باعث دگرگونی و دگردیسی در دو بخش اصلی سیستم گردشگری یعنی عرضه و تقاضا در منطقه مورد مطالعه شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم ، گردشگری ، گردشگری روستایی ، روستای ده بالا