گردشگری وتوسعه پایدارشهری

بطورکلی توسعه پایدراشهرمرهوم تعاملات پایدارسازنده و نظام وارانسان با انسان درابعادمختلف و انسان بامحیط دربعدطبیعی و اکولوژیکی آن میباشد تعاملاتی که براثرآن درطول زمان شهر ازنظر زیست محیطی قابل سکونت ازنظر اقتصادی بادوام ازنظر اجتماعی همبسته و ازنظر کالبدی زیبا ودیدنی میگردد سیاستهای کلان گردشگری باید همراه با منابع و مصالح محیطی طرح واجرا شونددرغیراینصورت گسترش این صنعت میتوانددرمنابع طبیعی ملی و حتی میراث فرهنگی اثرات مخربی برجابگذاردبرای حفاظت بهتر ازمحیط زیست مورداستفاده این صنعت وحرکت کردن درجهت توسعه پایدار بایدزمینه ای معقول و منطقی فراهم کرد دراین رابطه سه پایداری بوم شناختی پایداری فرهنگی - اجتماعی و پایداری اقتصادی باید درارتباط با توسعه صنعت گردشگری موردتوجه قرارگیرد این موارد که درمقوله سیاست های توسعه پایدار گردشگری مطرح میشودباید توسط مسئولان زیربط به مرحله اجرا درایند زیرا هیچ چاره ای جز ایران نیست که راهبردهای ساگاربین توسعه گردشگری ومحیط زیست برقرار شود براین اساس مقاله پیشروبرآن است تااثبات گراین واقعیت باشد که گردشگربه عنوان عنصری هوشمند وانسانی به منزله ورودی یک سیستم شهری میتواند موجب اثرات مثبتی درابعادمختلف مکانی فضایی و زمینه ساز توسعه پایدارشهر گردد ضمن اینکه شهرومدیران شهری نیز درارتباطی متقابل و درراستای بسترسازی مناسب جهت حداکثر بهره گیری ازمزایای مذکور ناگزیر ازتامین ساختها زیرساختها و تعریف کارکردهای مناسب و متناسب درشهر و پسکرنه آن میباشند

کلیدواژه ها:

گردشگر ، گردشگری ، توسعه پایدراشهری ، فضای شهری