آسیب شناسی تربیت دینی در برنامه درسی دوره متوسطه از منظر معلمان و دانش آموزان

تربیت دینی، با سرشار بودن از آموزه های الهی و برنامه ای کامل و جامع برای پرورش تمام ابعاد وجودی انسان، می تواند ضامن سعادت فرد و جامعه گردد. اما در این راستا آسیب هایی وجود دارند که مانع تحقق این هدف می شوند. لذا مسئله ی پژوهش حاضر این است کهآسیب های مربوط به تربیت دینی را در مدارس شناسایی نماید. این تحقیق از نوع کیفی است، و از مصاحبه نیمه ساختار یافته برای گردآوری داده ها استفاده شده است که در تعداد مصاحبه شونده ها 10 معلم و 10 دانش آموز منتخب برخی از دبیرستان های کرمانشاه بودند. در مصاحبه سوالات کلی از قبل طراحی شده و هدف کسب اطلاعات عمیق از مصاحبه شونده ها است. در مصاحبه ضمن انعطافپذیری سوال ها، سوالاتی از قبیل: تعاریف دین، تربیت و تربیت دینی، همچنین عوامل دین گریزی در مدارس و راهکارهای مقابله با آنمورد پرسش قرار گرفته اند. نتایجی که به دنبال پاسخ گویی به این سوالات، حاصل گردید، بیانگر این مطلب است که دانش آموزان، معلمان را به عنوان الگویی مهم و کلیدی در امر تربیت می دانند، که بعد از خانواده مهمترین نقش را ایفا می کنند. عمده ترین آسیب های شناسایی شده در این مصاحبه عبارتند از: فقدان الگوی مناسب برای دانش آموزان، تحمیل و سخت گیری در اجرای احکام، تفاوت میان گفتار و رفتار معلمان، جذابنبودن درس دینی و ... است. پیشنهادهایی که د رجهت اصلاح با رفع آسیب های تربیتی دینی می توان ارائه داد عبارتند از: بالا بردن کیفیت آموزشی و پرورشی معلمان، اهمیت فراوان به دروس قرآن و دینی، توجه به محتوای دروس دینی و پیوند زدن این دروس با متن زندگی افراد

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، تربیت دین ، تربیت دینی ، مدارس