شناسایی محل هایی جهت اسکان موقت بازماندگان پس از زلزله با استفاده از منطق فازی (Fuzzy Logic) و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) (مطالعه موردی: تهران- منطقه12 مرکزی)

ایران با وجود داشتن شهرهای بزرگ و پرجمعیت با خطر بالای زلزله مواجه است. مخصوصاً پیش بینی می شود در صورت وقوع زلزله ای شدید در تهران، تلفات جانی و مالی و تخریب اسختمان ها بسیار زیاد خ واهد بود. مطالعات در زمینه مدیریت پس از سوانح نشان د اده اند که در بسیاری موارد، بویژه در مناطق شهری و توسعه یافته تر، بهسازی و بازسازی بعد از سانحه، پیچیده و کند می شود. در این حالت، تهیه مسکن پس از مرحله اسکان اطراری، مشکل اصلی می گردد. لذا تحقیق پیش رو، نیازهای اسکان بازماندگان پس از زلزله ای احتمالی را درنظر گرفته و با درنظر گرفتن ضوابط و استانداردهای موجود مدیریت بحران، تسهیلات لازم جهت شناخت مکان های مناسب اسکان موقت را فراهم می آورد، به طوری که در صورت وقوع حادثه، امکان برقراری سریع اردوگاه ها برای زلزله زدگان میسر گردد. برای رسیدن به این هدف مکان یابی و همچنین ارزیابی توزیع مکان ها، با استفاده از معیارهای متعدد و با بهره جستن از سیستم های اطلاعات مکانی GIS و نرم افزار کاربردی ArcGIS 9.3 در این زمینه، منطق فازی جهت فازی- سازی، امکانات تحلیل سلسله مراتبی AHP جهت وزن دهی و روش ترکیب وزنی خطی جهت ترکیب معیارها صورت گرفته است. نتیجه این کار، پیشنهاد جندین ناحیه مناسب جهت اسکان موقت و بررسی تأثیرات معیارها بر مکان یابی پیش رو بود و همین طور مشخص گردید، که داده تراکم جمعیتی دارای بیشترین تأثیر در انتخاب نهایی اردوگاه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، برنامه ریزی ، مکان یابی ، معیارهای مکان یابی ، منطق فازی ، مدل تحلیل سلسله مراتبی ، ترکیب وزنی خطی