ارزیابی کلیماتوریسم شهرستان خاش با استفاده ازمدل های زیست اقلیمی ترجونگ ، اولگی

یکی از مهمترین بنیان های برنامه ریزی گردشگری در مناطق مختلف جغرافیایی، تهیه تقویم محیطی گردشگری بخصوص بر مبنای وضعیت اقلیم منطقه است. چرا که نقش اقلیم در زمینه جذب گردشگر در ایام زمانی و فصول گردشگر پذیر از اهمیت بالایی برخوردار است. بدین جهت اولین گام در برنامه ریزی عرضه محصول گردشگری به بازار تقاضا برآورد شاخص های کلیماتوریسم منطقه می باشد.در این مقاله با بهره گیری از آمارهای ایستگاه هواشناسی شهرستان خاش طی یک دوره آماری کلیماتوریسم بر اساس مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.شهرستان خاش با الگوی غالب گردشگری مبتنی بر طبیعت بخصوص در کنار رشته کوه تفتان، قابلیت های منحصر به فردی را دارا بوده که بررسی شاخص های اقلیمی نشان دهنده آن است که در طول سال ماه های فروردین، اردیبهشت، شهریور و مهر در دامنه محدوده آسایش اقلیمی جهت جذب گردشگر برخوردار می باشند. از این رو لازم است که در زمینه گردشگری مبتنی بر طبیعت در ایام تعطیلات نوروز اقدام نموده و در زمینه برنامه ریزی و اقدام در جهت گردشگری سلامت بر بنیان چشمه های آب مهدنی و آسایش دمایی در ماه های شهریور و مهر و آبان اقدام نمایند. نتایج حاصل از این پژوهش در شهرستان خاش می تواند راهنمای عمل مدیران و سیاستگذاران حوزه گردشگری ،به منظور برنامه ریزی توسعه گردشگری مبتنی بر طبیعت به عنوان الگوی فضایی غالب منطقه مورد بهره برداری قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کلیماتوریسم ، گردشگری مبتنی بر طبعت ، شاخص های بیوکلیماتیک ، شهرستان خاش