بررسی رفع نیازهای بصری در مسیریابی و جهت یابی عابران توسط روشنایی و نورپردازی

مسیریابی یک فرآیند هدایتی در محیط های شهری است. روشنایی و نورپردازی هم از اصول مهم در معماری وشهرسازی است که نقش بسیار عمده ای در جهت یابی و مسیریابی عابران و استفاده کنندگان از فضا دارد.عملکرد یک فضا یا موقعیت ایجاد می کند که روشنایی و نورپردازی به شکل های مختلفی در تمام معابر، بهخصوص در معابر عابر پیاده به کار می رود. این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است که سعی در بررسی چگونگی به کارگیری ابزار های نورپردازی در روشنایی معابر پیاده برای دست یابی به جهت گیری و مسیریابیعابران را مد نظر قرار می دهد. ابتدا نیازهای بصری عابران مورد بررسی واقع شده و سپس تاثیراتی که روشناییبر اطراف می گذارد و طی آن به کارگیری روشنایی و نورپردازی را در رفع این نیازها و پاسخگویی به آنها موثرمی داند. سپس توصیه های کلی برای روشنایی بهتر در جهت رسیدن به اهداف دید مناسب برای مسیریابی وجهت یابی عابران در طول پیاده روی بررسی شده که در نتیجه تمام عوامل دخیل در نورپردازی اهم از زاویهنور، شدت، ارتفاع و حتی ویژگی های ابزارهای نورپردازی نیز در این امر بی تاثیر نیست.

کلیدواژه ها:

نیاز بصری ، مسیریابی ، جهت یابی ، عابران ، روشنایی ، نورپردازی