بررسی امکان ایجاد مسیرهای پیاده و دوچرخه جهت کاهش حجم ترافیک درون شهری در محدوده شهرداری منطقه 11 تهران
محل انتشار: هفتمین کنفرانس مهندسی حمل و نقل و ترافیک ایران
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,719
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TTC07_080
تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1385
چکیده مقاله:
از قرنها پیش تعداد فراوان عابرین پیاده، مشخصه مراکز شهری بوده است. با این حال در طی سالهای اخیر حجم پیاده رودهای مراکز شهری به منظور تسهیل آمد و شد وسایط نقلیه موتوری روز به روز باریکتر شده، وپیاده روی را به خطرات گوناگون مواجه نموده اند. در چند دهه گذشتاه، اغلب شهرسازان و برنامه ریزان حمل و نقل درون شهری کشورها توسعه یافته، سفرهای درون شهری را با دیدگاه استفاده از اتومبیل برنامه ریزی و شبکه ارتباطی شهرها را بر اساس آن طراحی می کردند. این شیوه برنامه ریزی ، کشور ما را نیز تحخت تاثیر قرار داد، که به روشنی عواقب آن را مشاهده می کنیم.
طراحی بناهای بی هویت، همراه با کاهش تعدادمغازه ها و فعالیتهای هم سطح خیابان، جذابیت خیابانهای مراکز شهری پیاده را تحت تاثیر قرار داده و وجود مسافت زیاد بین ساختمانها و مراکز فعالیتی ، پیاده روی را کم رونق کرده است. و در نهایت اینکه به دلیل به مخاطره افتادن امنیت فردی و پرهیز از حس تنهایی، مردم به پیاده روی در خخیابانهای مراکز شهری تمایل کمتری نشان میدهند.
اما در یکی از دو دهه اخیر، این دیدگاه برنامه ریزی تغییر یافت و به شیوه شهرسازی انسان گرای گذشته، گرایش پیدا کرد. در نتیجه این رویکرد به رسمیت شناختن سفرهای پیاده و دوچرخه به منزله یکی از سیستمهای حمل و نقل درون شهری و برنامه ریزی و طراحی مسیرهای پیاده و دوچرخه در شبکه ارتباطی شهرها بود. و بسیاری از طرح های تجدید توسعه مراکز شهری در صدد بنای مجدد پیاده رو ها در مراکز شهری خود بودند.
در واقع این شیوه سعی در کاهش حجم ترافیک و ترددهای درون شهری و جلوگیری از آلودگی های ناشی از آن در شهرهای بزرگ، مخصوصا هسته های مرکزی و پر تراکم آنها بود. در این خصوص نیز، ضوابط و معیارهایی بر الساس ویژگیهای اقلیمی ، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی هر منطقه ارائه شده است. همچنین برنامه ریزان معتقدند که برای جذب مردم به مراکز شهری، فراهم ساختمان محیط پیاده روی ایمن، خوشایند و مطلوب ضروری است و دریافتند که طراحی مراکز شهری باید بگونه ای باشد که امر جابجایی را در مقایسه با نواحی هسته ای متراکم تسهیل نماید. بنابراین طرح های توسعه مسیرهای پیاده و دوچرخه منطقی به نظر می رسد.
در این مقاله به بررسی امکان ایجاد مسیرهای دوچرخه و پیاده بر اساس شرایط محلی و ویژگی های کالبدی – فضایی منطقه و همچنین درجهت کاهش حجم ترافیک درون شهری در محدوده شهرداری منطقه 11 تهران پرداخته شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد اصغری
شهردار منطقه ۱۱ تهران
سعید اکبری
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه شهید بهشتی تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :