بکارگیری مدل تئوری گراف در تعیین معیار دسترسی در سیستم اتوبوس رانی

شناخت ویژگی های سیستم حمل و نقل اولین گام ضروری در تحلیل عرضه و تقاضای حمل و نقل می باشد.یکی از راهکارهای ارزیابی سیستم حمل و نقل اندازه گیری میزان قابلیت دسترسی به اهداف مختلف سفر بوده بطوری که این شاخص در پیش بینی میزان مسافرین حمل و نقل و همچنین برنامه ریزی و مدیریت ارائه خدمات حمل و نقل دارای کاربرد می باشد.در این مقاله سعی بر آن است تا پس از مروری مختصر بر مشخصات مدلهای تئوری گراف اجزا مدلهای دسترسی و شرایط معیارهای دسترسی را بیان نموده و سپس با استفاده از مدل تئوری گراف و شاخص های مناسب ومنطقی معیار اندازه گیری دسترسی افراد شاغل به سیستم اتوبوس رانی نواحی مورد مطالعه را تعیین نماییم.با بکارگیری مدل ارائه شده در این مقاله می توان با تعیین عوامل و شاخص های موثر در قابلیت دسترسی وضعیت موجود سامانه اتوبوسرانی را از نقطه نظر قابلیت دسترسی مورد بررسی قرار داده و سطوح خدمت دهی این سیستم را در نواحی مختلف مورد مطالعه شناسایی نمود.مدل ارائه شده در شهر تهران بکارگیری شده و نتایج آن در مناطق مختلف این شهر نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

شاخص دسترسی ، اتوبوس رانی ، تئوری گراف ، شهر تهران