توسعه مدل بهینه‌سازی جهت کاهش زمان تخلیه و بارگیری در محل پهلوگیر اسکله در بنادر کانتینری

امروزه صنعت حمل و نقل دریایی از اهمیت به سزایی در چرخه اقتصادی کشورها برخوردار است چرا که حدود 90 درصد حمل و نقل کالا در دنیا از طریق دریا صورت می‌گیرد. در این بین، ترمینال‌های کانتینرهای به عنوان حلقه‌ی اتصال درای و خشکی از اهمیتی دو چندان برخوردار هستند. از این رو؛ سطح کیفیت خدمات در بنادر جهت تسریع در‌فرآیند حمل و نقل، پاسخ سریع به مشتری آن و هم چنین جذب مشتریان بیشتر حائز اهمیت می‌باشد. در این مقاله مدت زمان بهینه جهت سرویسی دهی به کشتی در اسکله بنادر کانتینری مورد بررسی قرار گرفته و با مراجعه به سازمان بنادر و داده‌های موجود از جمله مدت زمان سرویس‌دهی، مدت زمان تأخیر، طول کشتی، طول اسکله، میزان کانتینتر تخلیه و یا بارگیری شده به تفکیک 20 و یا 40 فوتی، تعداد تجهیزات تخصیص داده شده به هر اسکله، عمق آبخور مجاز هر اسکله و.. سعی در یافتن یک رابطه منطقی ریاضی بین این عوامل تأثیرگذار شده و در نهایت با مشخص شدن تابع برازندگی، جمعیت اولیه و در نهایت اعمال محدودیت‌ها با استفاده از الگوریتم ژنتیک، بهینه‌ترین حالت زمان سرویس‌دهی مشخص شده و ارائه خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

زمان تخلیه و بارگیری ، ‌کانتینر ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه‌سازی