کاربرد مهندسی ارزش در اولویت بندی ایمن سازی کاربری های آموزشی (مطالعه موردی : منطقه 20 شهرداری تهران)

با توجه به تعدد مدارس در یک منطقه خاص، شناسایی و اولویت بندی این مدارس بر حسبپتانسیلهای حادثه خیزی جهت ایمن سازی، امری لازم و ضروریست. در این مطالعه که به طور موردیبر روی مدارس موجود در منطقه 20 شهرداری تهران انجام شده است، سه متغیر مستقل اساسی بهعنوان متغیر های توصیفی اصلی درمیزان حادثه خیزی کار بری های آموزشی تعیین گردیده است.اینمتغیرهای تأثیر گذار عبارتند از:تعداد محصلین ، مقطع تحصیلی آنها و نهایتأرده عملکردی مجاور درباصلی مرکز آموزشی i-ام. بر این اساس ابتدا موقعیت این مدارس ( اعم از مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان ) و معابر اطراف آنها شناسایی شدند . اطلاعات مورد نیاز از این مدارس مانند تعداد دانشآموزان و مقطع تحصیلی استعلام گردیدند. رده عملکردی معابر مجاور کاربری های آموزشی ، تعداددانش آموزان و مقطع تحصیلی به عنوان فاکتورهای تصمیم گیری جهت اعمال مهندسی ارزش دراولویت بندی ایمن سازی این مدارس در نظر گرفته شدند.نهایتأ با اعمال ضرایبی به این فاکتورها برحسب اهمیت آنها، اولویت بندی مدارس جهت ایمن سازی به صورت گروه بندی شده انجام شد بهطوریکه مدارس دارای امتیاز 12 در این رتبه بندی، در اولویت اول ، و مدارس دارای امتیازهای بیشتردر اولویت های بعدی قرار گرفتند . مدارس بر اساس امتیازشان در سه گروه مدارس با اهمیت زیاد ، مدارس با اهمیت متوسط و مدارس با اهمیت کم دسته بندی گردیده و طرحهای اجرایی موردنیاز برای هرگروه با هدف ارتقای ایمنی آنها تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

ایمنی ترافیک ، حمل و نقل ، مهندسی ارزش ، ایمن سازی مدارس ، اولویت بندی مدارس