نتایج اعمال روش مدیریت یکپارچه حمل و نقل با استفاده از متد ABC و به کارگیری نرم افزار Aimsun و GIS در مناطق شهری ایران (نمونه موردی : منطقه 6 تهران)

برنامه ریزی شبکه حمل و نقل شهری بر مبنای دسترسی به خدمات بنا نهاده شده است. کاربری هایشهری از مهمترین عناصر جذب و تولید سفر هستند که از طریق نیاز به دسترسی و میزان تقاضا باحمل و نقل شهری مرتبط می شوند. امروزه گسترش بدون برنامه معابر، عدم توجه به ظرفیت و تناسبمعابر با کاربری های اطراف آن و میزان جذب سفر کاربری ها، منجر به افزایش استفاده از خودرویشخصی، در پی آن ناکارآمدی شبکه معابر و ترافیک شهری شده است. جانمایی درست تجهیزاتحمل و نقل شهری در نزدیکی مراکز خدماتی می تواند گسترش روز افزون خودروها را متوقف سازد.مکان یابی ABC با این سیاست بازگو شده و به هدف تطبیق دادن بیشتر کاربری ها با دسترسی متناسب آنها مطرح شد ABC کاربری ها را بر اساس نیاز به دسترسی و ظرفیت معابر و البته ارجحیت حمل و نقل عمومی توزیع می کند.منطقه 6 تهران نیز به علت تجمع بالای کاربری های مختلف و عدم تناسب مقیاس کاربری ها با شبکهمعابر منطقه، توزیع و همجواری نامناسب کاربری ها با جذب سفر متفاوت، درگیر مشکلات ترافیکیمیباشد. مقاله حاضر برای بهبود وضع ترافیکی منطقه، معیارهای روش ABC را با توجه به شرایط ویژه منطقه بروز نموده و با استفاده از نرم افزار Aimsun معیارهای پیشنهادی را شبیه سازی نموده است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشاندهنده کاهش قابل توجه میزان تاخیر زمانی در سفرهای روزانه منطقه می باشد. براین اساس مدل تطبیقی مذکور در مدیریت یکپارچه حمل و نقل موثر واقع خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه ، حمل و نقل ، کاربری زمین ، ABC ، نرم افزار Aimsun