سنجش کمی عدالت اجتماعی در یک سامانه حمل ونقل همگانی

مقاله حاضر به توصیف کیفی و محاسبه میزان برقراری عدالت در توزیع خدمات حملونقل همگانی شهر اصفهان می پردازد. با تلفیق دسترسی و تحرک، مفهوم اتصال به عنوان منفعت اصلی حاصل از سامانه حمل ونقل همگانی برایشهروندان معرفی و محاسبه شده است. عدالت عمودی نیز به عنوان رویکردی متناسب با ذات مساله انتخاب و شرح داده شده است. تعداد افراد ساکن فاقد خودروی شخصی بعنوان شاخص نیاز یک ناحیه ترافیکی به خدمات حمل -ونقل همگانی در نظر گرفته شد. سپس نواحی شهری بر حسب میزان بهره مندی از منافع سامانه و نیز میزان نیاز مرتب شدند. بمنظور سنجش برقراری عدالت اجتماعی در توزیع منافع سامانه حمل ونقل همگانی ، از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن، ضریب جینی و ضریب تایل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد ، که در مجموع توزیع خدمات در نواحی متناسب با نیاز آنها نیست (مقدار ضریب جینی برابر0/33 و ضریب تایل0/24 همچنین نواحی دارای اولویت برای توسعه خطوط حمل ونقل همگانی شهر اصفهان تعیین شده اند

کلیدواژه ها:

حمل ونقل همگانی ، عدالت اجتماعی ، اتصال ، ضریب تایل ، ضریب جینی