ارزیابی قابلیت پیاده مداری خیابانهای شهری، نمونه مطالعه خیابانهای اصلی بافت مرکزی شهر همدان

ارتقای کیفیت محیطی و احیای خصوصیات تاریخی-فرهنگی مراکز شهری یکی از مهمترین دغدغههای مدیران شهری است و در این میان کاهش سلطه وسایل نقلیه و بازگرداندن فضاهای شهری به عابر ان پیاده از اهمیتبسزایی برخوردار است. از جمله جنبشهای نوین در حوزه حمل و نقل شهری که با هدف ارتقاء جایگاه عابران پیاده در سطح شهر و کاهش تسلط اتومبیل مطرح شده است سیاست پیادهمداری است. پژوهش حاضر با هدف مقایسهقابلیت پیادهمداری در خیابانهای اصلی بافت مرکزی شهر همدان صورت پذیرفته است. در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از فرایند تحلیل سلسلهمراتبی به مقایسه وضعیت موجود شش خیابان اصلی درون رینگ مرکزیشهر همدان پرداخته شود. معیارها و شاخصهای ارزیابی پیادهمداری از منابع داخلی و خارجی استخراج شده و وزندهی آنها بر اساس نظرات کارشناسی صورت گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که در ارزیابی پیاده مداری خیابانهای شهری مهمترین معیارها به ترتیب عبارتند از حفاظت و آسایش کاربری و فعالیت حمل و نقل ساختار کالبدی وسیما و منظر همچنین از میان خیابانهای مورد مطالعه، خیابان بوعلی بالاترین امتیاز را به لحاظ پیادهمداری و خیابانهای اکباتان و شهدا کمترین امتیاز را کسب کردهاند . بنابراین اولویت های ارتقاء پیادهمداری در هر یک از خیابانها را میتوان بر اساس معیاری که کمترین امتیاز را در آن کسب نموده اند، بدست آورد

کلیدواژه ها:

حمل و نقل شهری ، پیادهمداری ، خیابان شهری ، توسعه پایدار