آموزه هایی از تنوع رویکردهای نوسازی در بافت های فرسوده متفاوت محله های ایرانی

شتابزدگی در مواجهه با مشکلات بافت ها ی فرسوده باعث دامن زدن بیشتر به معضلات اینگونه بافت ها شده و به بازتولید بافت فرسوده مدرن منجر می شود. هدف از این پژوهش، بازخوانی و تحلیل رویکردهای نوسازی در نمونه های مورد مطالعه و دستیابی به آموزه هایی نظری و و باید ها نباید ها در مواجهه با این گونه بافت ها می باشد.در این پژوهش، برای دستیابی به اهداف تلاش می شود؛به سوالات ذیل پاسخ داده شود تعریف نوسازی چیست؟چه رویکردهایی برای نوسازی بافت فرسوده در این نمونه های موردی،اندیشیده شده است؟ رو تحقیق تطبیقی- تحلیلی است .در این پژوهش، با نگاهی نقادانه پیشینه ی نوسازی بافت فرسوده محله های عودلاجان و سیروس و مجلس بررسی می شود؛ به نظر می رسد نوسازی بدون مشارکت ساکنین اصلی محله ناموفق است. و ارتقای جایگاه معیارهای اجتماعی محله ها در گرو ارتقای منزلت مکانی – اجتماعی است. معاصر سازی و روزآمدی محله راهکاری در جهت ارتقای یفی بافت فرسوده (بافت نا ارآمد شهری)می تواند باشد. با روشن ساختن اصول معاصرسازی می توان گامی در جهت حفظ ارزش های محلی و ارائه طرحی نو برداشت. بسته به نوع پهنه نجات بخشی یا نوسازی و یا جلوگیری از فرسایش ،رویکردهای متفاوتی خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، نوسازی ، محله ایرانی ، عودلاجان ، سیروس ، مجلس