رویکرد های تجدید و احیاء بافت های فرسوده شهری

بافت های شهری به دلیل فرسودگی و نارسایی های کالبدی، کمبود خدمات و زیرساخت های شهری مناسب از یک سو و شرایط نامطلوب زیست محیطی و انواع مسایل اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی از دیگر سوی ، به شدت نیازمند اقدامات همه جانبه در جهت احیا، توسعه و ساماندهی و به عبارت بهتر تجدید حیات شهری می باشند.از آنجائی که مسائل بافت های شهری ما در ابعاد اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و کالبدی، با ویژگی های بافت های مشابه شهری در سایر کشورها متفاوت است، لیکن نمی توانیم اقدامات آنها را عیناً تکرار و راه حل های ایشان را راهنمای خود در این مهم قرار دهیم . در نتیجه راهکارها برای هر گونه اقدام در بافت ها، باید همه جانبه، بومی شده و در این حال متنوع و بر مبنای استراتژی های روشن مدیریتی انجام شده باشند. چرخه مداخله شهری و بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری از شناسایی درست محدوده های فرسوده شهری و تفکیک آنها بوده محلات فرسوده شروع شده و با نوسازی ساختمان های فرسوده و تامین فضاهای روبنایی لازم ، در حد سرانه های مطلوب و اصلاح تأسیسات زیربنایی و توسعه شبکه های دسترسی خاتمه می یابد. اما سطح وسیع بافت ها و محلات متعدد فرسوده، نیازهای مالی گسترده و تعلق بخش های عظیمی از اراضی ،املاک و سرمایه های شهری به مردم ضرورت و لزوم توجه به مشارکت مردم و نهادهای محلی را نشان می دهد . بنابراین فرآیند برخورد با بافت های فرسوده و هرگونه اقدام در آنها، یک فرایند صد درصد تحقیق در عملیات است . نه فقط می توانیم بیندیشیم، مطالعه کنیم و طرح تهیه کنیم و نه میتوانیم بدون فکر و اندیشه عمل کنیم . تحقیق و مطالعه کارآمد و مؤثر در امر اقدام در بافت های آسیب دیده شهری در میدان عمل به دست می آید، چرا که اصولا برخورد با این مسأله، فرمول از پیش تعیین شده ای ندارد . بدین ترتیب می توان گفت که، هر بافت شهری با ویژگی های خاص خود، راه حل و طرح و برنامه خاص خود را می طلبد.

کلیدواژه ها:

نوسازی ، بافت شهری ، بافت فرسوده ، تجدید حیات شهری ، توسعه شهری ، بافت تاریخی