مشارکت شهروندی ابزاری کارآمد در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده

مشارکت در زندگی اجتماعی سابقه ای طولانی دارد اما امروزه مفاهیم جدیدی از آن در برنامه ریزی شهری رواج پیدا کرده است، در گذشته و فرهنگ های مختلف و تمدن های جهانی مشارکت تحت عنوا نام های دیگر نظیر (همیاری، دگریاری، همدلی و ...) وجود داشته و حتی در ادیان آسمانی نیز تعاون و کمک به دیگران بسیار مورد توصیه قرار گرفته است. اما با این همه تشویق و سفارش به مشارکت در عمل کمتر اتفاق می افتد. انسان در زندگی روزمره با عرصه های مختلفی مواجه می شود که شامل عرصه های خصوصی و جمعی (عمومی) می باشد که در عرصه های خصوصی انسان به تنهایی قادر به اداره فضای زندگی خود می باشد ولی در عرصه های عمومی با توجه به اینکه منافع او با منافع دیگران تلاقی پیدا می کند مشارکت نقش خود را برای ادامه زندگی جمعی نمایان می کند. با توجه به بیشینه همیاری و مشارکت در بسیاری از کشورهای جهان جلب مشارکت مردم در طرح های بهسازی و نوسازی و مشارکتساکنن در طرح های اجرایی باعث بدست آمدن نتایج مثبتی نظیر کاهش بار مالی دولت، تسریع انجام طرح با در نظر گرفتن نیازهای ساکنین، رضایت شهروندان و بالا رفتن میزان همکاری های اجتماعی می گردد که در نهایت منجر به افزایش حس تعلق ساکنین می شود. در این مقاله سعی شده است تعریف مشخصی از مشارکت شهروندی، موانع آن ارائه شه و به راهبرد های کلی جهت مشارکت مردم در طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، مشارکت شهروندی ، بافت فرسوده ، بهسازی ، نوسازی